Zarankiewicz Kazimierz
ur: 2 maja 1902 w Częstochowie - Polska
zm: 5 września 1959 w Londynie - Anglia
Kazimierz Zarankiewicz urodzony w 1902 roku w Częstochowie - ukończył studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie już w 1923 r. uzyskał stopień doktora. W 1929 r. w wyniku habilitacji zostaje docentem matematyki.
W 1924 r. rozpoczyna pracę na Politechnice Warszawskiej najpierw jako asystent, a od 1939r. zastępca profesora. W 1939 r. miał zostać mianowany profesorem, lecz wojna przerwała procedurę nominacyjną i podpisanie nominacji nastąpiło dopiero w 1946 roku. Podczas okupacji nauczał w tajnych szkołach zawodowych i stowarzyszeniach studenckich, a w 1944 r. po powstaniu warszawskim został wywieziony do obozu pracy w Niemczech, skąd wrócił po wojnie obejmując od razu wykłady na politechnice.
W 1948 r. na okres kilku miesięcy wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie wygłosił szereg wykładów w siedmiu uniwersytetach. W swoich badaniach naukowych Zarankiewicz zajmował się głównie topologią, teorią grafów, teorią funkcji zmiennej zespolonej, teorią liczb oraz astronautyką. Wiele pojęć i wyników topologicznych Zarankiewicza weszło trwale do dorobku topologii i przytaczane są w najważniejszych dziełach z tej dziedziny, jak: "Topologia" Kuratowskiego, "Kurventheorie" Mengerai "Analy-tic Topology" Whyburna. Postawił on także szereg problemów, które stały się przedmiotem prac innych autorów. Przytoczymy tutaj jedno z interesujących twierdzeń Zafankiewicza: jeśli na płaszczyźnie każdy punkt zbioru skończonego A, złożonego z n różnych punktów, jest połączony łukami ze wszystkimi punktami zbioru skończonego B, złożonego z k różnych punktów, w ten sposób, że każdy punkt przecięcia tych łuków poza A i B leży tylko na dwóch łukach.
Dorobek naukowy K. Zarankiewicza składa się z 45 prac, w tym kilku podręczników. Położył on ogromne zasługi nie tylko w twórczej pracy naukowej, ale także w dziedzinie dydaktyki, popularyzacji i organizacji nauki. Od 1949 do 1957 r. kierował olimpiadami matematycznymi. Należał do komitetu redakcyjnego "Applied Mecha-Inics Reviews" i "Matematyki". Interesował się także astronautyką jego zasługą było utworzenie Polskiego Towarzystwa Astronautycznego, którego został pierwszym prezesem i doprowadził do przyjęcia Polski w poczet Międzynarodowej Federacji Astronautycznej (Rzym, 1956).
Umarł nagle w 1959 r. w Londynie przewodnicząc posiedzeniu Międzynarodowej Federacji Astronautycznej. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w Alei Zasłużonych.
