Sobolev Sergei
ur: 6 października 1908 w Sankt Petersburg - Rosja
zm: 3 stycznia 1989 w Moskwie - Rosja
Ojciec Sergeia Lew Aleksandrovich Sobolev należał do wysokiej warstwy społecznej z racji tego, że był adwokatem. Matka Natalia Georgerna grała ważną rolę w wychowaniu Sergeia, szczególnie po śmierci ojca, kiedy Siergei miał 14 lat. Studiował w Khar'kov Workers' Technical School. Szkoła średnia, do której uczęszczał nazywała się 190-tą Szkołą Leningradu, wcześniej zwaną Szkołą Średnią Lentowskiego. Szkoła ta została założona podczas pierwszej rosyjskiej rewolucji przez pierwszych St. petersburskich nauczycieli dla uczniów, którzy zostali wyłączeni z the State Schools and Techical College z powodu ich udziału w rewolucyjnych ruchach.
Po ukończeniu średniej szkoły w 1925 r. rozpoczął the Physics and Mathematics Faculty of Leningrad State University, gdzie jego talenty zostały szybko zauważone przez Smirnova, który wrócił do Leningradu 3 lata wcześniej. Sobolev zaczął interesować się równaniami różniczkowymi, temat ten dominował w badaniach prowadzonych przez całe życie i na tym etapie swojej kariery publikował rezultaty swoich badań.
W 1920 r. Sobolev ukończył uniwersytet i zaczął uczyć w różnych edukacyjnych ośrodkach. W 1929 r. Sergei uczył w the Theoretical Departament of the Seismological of the Academy of Sciences, w 1930-31 r. w Leningrad Elektrotechnic Institute. W 1932 r. the Steclov Intitute of Physics and Mathematics został podzielony na 2 oddzielne wydziały matematyczny i fizyczny.
Vinogradov prowadził wydział matematyczny i zaprosił go do współpracy, ale Sobolev w tym czasie wydawał wyczerpujące prace, w których wysuwał nowe metody rozwiązywania ważnej klasy częściowych równań różniczkowych. Pracując ze Smirnovem, Sobolev studiował funkcjonalne, niezmienne rozwiązania fali wyrównania. Te metody pozwoliły im znaleźć zamkniętą formę rozwiązań do opisywania oscylacji elastycznego środka przez fale wyrównawcze. Metody te doprowadziły ich do kompletnej teorii Rayleigh powierzchni fali i Sobolev kontynuował rozwiązywanie problemu na defrakcji. Sobolev został uhonorowany za swoje nadzwyczajne osiągnięcia członkostwem w Corresponding Member of the Academy of Science of the USSR w 1933 r.
28.04.34r. na generalny, spotkaniu the Division of Mathematical and Natural Science the Academy of Science of the USSR została podjęta decyzja o podzieleniu instytutu fizyki i matemetyki na 2 niezależne instytuty: instytut matematyki Steklova i instytut fizyki Labedeva. W tym samym roku instytuty te zostały przeniesione z Leningradu do Moskwy.Do 1935 r Sobolev kierował Działem Teorii Równań Różniczkowych w Instytucie.
W 30-tych latach Sobolev wprowadził pojęcia, które były podstawą w rozwoju poszczególnych obszarów matematyki. Badania Soboleva nad przestrzenią funkcyjną, natychmiast zostały nowym działem analizy funkcyjnej. Sobolevskie pojęcie generalizowanej funkcji (dystrybucji) okazało się być bardzo ważne w dalszych badaniach Schwartza i Gelfonda. Pojęcie to stało się jednym z ważniejszych w matematyce. W 1939 r Sobolev został przyjęty jako pełno prawny członek the Academy of Sciences of the USSR. W tym czasie miał jedyne 31 lat, jego wybór był nadzwyczajnym osiągnięciem. To zrobiło go najmłodszym członkiem the Academy of Scence i był nim przez kilka lat. Na początku II wojny światowej Instytut Matematyki Steklova został przeniesiony z Moskwy do Kazanu. W październiku tegoż roku Sobolev został mianowany dyrektorem instytutu i wiosną 1943r. nadzorował przeprowadzkę instytutu z powrotem do Moskwy. Sobolev stał się jedną z pierwszych osób obdarowanych nagrodą Stalina. Sobolev był dyrektorem instytutu do lutego 1944r.
Nowy obszar jego badań angażował badanie ruchu płynu w obracającym się naczyniu. Sobolev kierował pracami nad nowymi problemami, które pozwoliły mu przedłożyć założenia teorii operatorów w przestrzeni z niezdefiniowaną metryką i wprowadzić nowe pomysły do spektakularnej teorii operatorów. Te pomysły głównie dotyczyły uogólnionych rozwiązań nieklasycznej granicy. W wczesnych latach 50-tych praca obróciła się ku matematyce obliczeniowej i w 1952r. Sobolev stał się głową I-szego Działu Obliczeniowej Matematyki w ZSRR, zaraz po tym jak go zorganizował na Uniwersytecie Moskiewskim.
W1956 r. skontaktował się ze swoimi kolegami aby skonsultować z nimi na jakim obszarze Rosji wschodniej rozpocząć edukacyjną inicjatywę. Plan zakładał założenie kilku instytutów do badań naukowych aby zrównoważyć liczbę wysoko wykwalifikowanych, edukacyjnych instytucji na wschodzie ZSRR. Po zaakceptowaniu planu, Sobolev spędził pewien okres czasu w Moskwie rekrutując personel i organizując założenie instytutu w Novosybirsku. Po 10 latach przewodnictwa Soboleva w the Instytute of Mathematics of the Syberia Branch of the Academy of Science of the USSR stał się jednym z największych ośrodków matematycznych o międzynarodowym statusie.
W 1958 r. Sobolev wchodził w skład radzieckiej delegacji na Międzynarodowym Zjeździe Matematyków. Uczestniczył także w Międzynarodowym Kongresie w Edenburgu, na którym wygłosił przemówienie na temat częściowych równań różniczkowych. W tym czasie opublikował swój słynny tekst "Zastosowanie funkcjonalnej analizy w fizyce matematycznej". Ukazał się w 1962r., angielskie tłumaczenie zostało opublikowane przez the American Mathematical Society. W latach 60-tych większość badań dotyczyła metod numerycznych, w szczególności interpolacji. Jego następnym ważnym tekstem było "Wprowadzenie do teorii kubatury.Wzory".Tekst ten był niezmiernie wpływowy w tym obszarze matematyki.
Sobolev otrzymał wiele zaszczytów za jego podstawowy wkład w matematykę. Został przyjęty do wielu naukowych społeczności wliczając: the Academy of Scence of the USSR, the Akademie des Sciences de France, the Accademie Nazionale dei Lince.
Przyznano mu wiele nagród włączając: State Prezes, MV Lomonosov Gold Medal.
