Pogorzelski Witold
ur: 1895
zm: 3 stycznia 1963
Pogorzelski był wielkim autorytetem również w dziedzinie eugeniki. Był profesorem eugeniki Uniwersytetu Londyńskiego oraz dyrektorem Międzynarodowego Laboratorium Eugeniki F.
Od 1920 roku do końca życia profesor Pogorzelski prowadził nieprzerwanie działalność dydaktyczną: przed wojna na Politechnice Warszawskiej, w czasie okupacji na tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego, po wyzwoleniu zorganizował i postawił na wysokim poziomie Katedry Matematyki na Politechnice Łódzkiej, Warszawskiej i w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. Pracę naukową rozpoczął Witold Pogorzelski w 1915 roku. Jego dorobek naukowy, obejmujący 98 prac, dotyczy następujących dziedzin matematyki: równań całkowych, równań o pochodnych cząstkowych, funkcji analitycznych, Fizyki matematycznej i rachunku prawdopodobieństwa.
W pracach dotyczących równań całkowych Pogorzelski bada jako pierwszy istnienie rozwiązań równań całkowych osobliwych nieliniowych w klasie funkcji holderowskich. Dowody istnienia rozwiązań w tej klasie były niemożliwe do uzyskania metodami klasycznej analizy. Pogorzelski stosuje metody oparte na twierdzeniach topologii i analizy funkcjonalnej. Jego dorobek naukowy w omawianej dziedzinie znajduje swój syntetyczny wyraz w czterotomowej monografii ?Równania całkowe i ich zastosowania", jedynej tak obszernej i wyczerpującej monografii w całej literaturze światowej.
Prace Pogorzelskiego z zakresu równań o pochodnych cząstkowych dotyczyły przede wszystkim rozwiązywania zagadnień' granicznych liniowych i nieliniowych dla równań typu eliptycznego, parabolicznego i układów parabolicznych w przestrzeni wielowymiarowej.
Witoldowi Pogorzelskiemu zawdzięczamy konstrukcje rozwiązań podstawowych i potencjałów uogólnionych dla tych równań oraz zbadanie ich własności.
W dziedzinie zagadnień brzegowych teorii funkcji analitycznych Pogorzelski pierwszy sformułował i zbadał nieliniowe zagadnienie Hilberta i Riemanna. Wprowadził on nową klasę funkcji zespolonych nieciągłych określonych na układzie łuków otwartych i zbadał całkę Cauchy'ego dla układu łuków.
Z prac dotyczących fizyki matematycznej i rachunku prawdopodobieństwa wymienić można: ?Badania teoretyczne ilości ciepła otrzymywanego przez ziemie", ?Z teorii ruchów powietrza", ?O teorii przewodnictwa elektrycznego", ?O teorii stratosfery", ?Teoria promieniowania i kwantów energii", ?Równanie ruchu gazu promieniującego", ?Prawdopodobieństwo bezpieczeństwa konstrukcji" i in. Obok wybitnej własnej pracy naukowej pasją Pogorzelskiego było kształcenie młodych matematyków. Jest on twórcą warszawskiej szkoły równań całkowych.
Witold Pogorzelski w swej działalności naukowej i dydaktycznej kierował się (jak wielokrotnie podkreślał) zasadniczą ideą rozwijania i udostępniania licznym pokoleniom matematyków, fizyków i techników sprawnych narzędzi matematycznych, umożliwiających zarówno dalszy postęp wiedzy, jak i osiąganie praktycznych rezultatów. Był autorem kilku doskonałych podręczników akademickich: ?Analiza matematyczna" (w czterech tomach) i ?Geometria analityczna", na których kształciło się wiele roczników studentów Politechniki Warszawskiej okresu przedwojennego i okresu powojennego, jak również studenci Politechniki Łódzkiej oraz Wojskowej Akademii Technicznej. Po wojnie (1951 r.) obie książki zostały wydrukowane w Szwecji jako dar rządu szwedzkiego dla odbudowy kultury polskiej. W roku 1961 Politechnika Łódzka nadała mu doktorat honoris causa.
Zmarł 3 stycznia 1963 roku. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Alei Zasłużonych.
