Crighton David
ur: 15 listopada 1942 Llandudno - Walia
zm: 12 kwietnia 2000 w Cambridge - Anglia
David Crighton był synem Georga Wolfa Johnson Crightona i Violet Grace Garrison.Edukacje ponadpodstawową rozpoczął w Watford Grammar School, ale jego zainteresowania na początku skoncentrowane były na naukach klasycznych. Dopiero podczas ostatnich dwóch lat nauki w szkole średniej zainteresował się matematyką, co spowodował jeden z jego nauczycieli mówiąc: "w czymkolwiek innym, ale w matematyce nigdy nie będzie dobry". Później Crighton twierdził, że słowa te były wyzwaniem, które skłoniło go do zmiany zamierzonej kariery w zakresie nauk klasycznych i zwrócenia się w stronę matematyki i fizyki.
Po ukończeniu nauki w Watford Grammar School, w 1961 roku Crighton wstąpił do St John's College w Cambridge.Po ukończeniu dwóch pierwszych kursów przygotowujących do egzaminów wstępnych w Cambridge otrzymał oceny celujące, jednak wolał w 1964 roku zakończyć edukację z tytułem Bachelor of Arts (odpowiednik licencjatu) i objąć posadę wykładowcy na Woolwich Polytechnic. Należy podkreślić, że od tamtej pory Woolwich Polytechnic przekształciła się w University of Greenwich, jednakże w okresie, kiedy Crighton się tam przeniósł, nie posiadała jeszcze statusu uniwersytetu.Tam Crighton nauczał (nawet do 23 godzin tygodniowo) wielu przedmiotów z zakresu nauk matematycznych oraz sam nauczył się technik panowania nad tłumem.
Karierę Crightona zmieniło przypadkowe spotkanie z Johnem Ffowcs Williamsem, specjalistą od aeroakustyki, pracownikiem Imperial College w Londynie w skutek którego,Crighton porzucił Woolwich Polytechnic, aby (kosztem mniejszej pensji)zostać asystentem badawczym Williamsa. W Imperial College podjął również studia doktoranckie.W 1969 roku otrzymał doktorat i pozostał w Imperial przez pięć lat, do czasu gdy został powołany na pracownika naukowego Wydziału Inżynierii Uniwersytetu w Cambridge.Pierwsza publikacja Crightona zatytułowana Radiation from turbulence near a composite flexible boundary ukazała się w 1970 roku w Proceedings of the Royal Society of London.
Crighton zbadał fale dżwiękowe związne z turbulencyjnym przepływem cieczy po powierzchni nieciągłej.Dostarczył on model matematyczny, w którym sprowadził problem do rozwiązania dwóch pojedynczych układów równań z jądrami typu Cauchy'ego oraz zmiennymi współczynnikami. Rozwiązując równania wykazał, że granica przekształca energię zgromadzoną w turbulencyjnej warstwie granicznej w fale dżwiękowe powodujące hałas.
Mimo że w 1974 roku powołano go na Wydział Inżynierii w Cambridge, nigdy nie objął tej posady, ponieważ za namową Sir James Lighthill'a został wyznaczony na Katedrę Matematyki Stosowanej Uniwersytetu w Leeds. Pod przewodnictwem Crightona Wydział ten podczas następnych 12 lat został zmieniony w jeden z czołowych wydziałów tego rodzaju w kraju. Pełen sukcesów okres, w którym Crighton pełnił funkcje szefa wydziału, przewodniczącego szkoły oraz rady naukowej, w każdym przypadku pozostawił niezatarte ślady jego wyobraźni i efektywności, a jego trudnym decyzjom niezmiennie towarzyszyła prawdziwa troska o osoby, których one dotyczyły.
W 1986 roku, kiedy profesor matematyki stosowanej Batchelor przeszedł na emeryturę, Crightona wyznaczono na jego następcę. W tym czasie został pracownikiem naukowym St John's College. W 1991 roku Crighton został szefem Wydziału Matematyki Stosowanej i Fizyki teoretycznej w Cambridge.Stworzył nowe podejście do zagadnień z zakresu dynamiki nielinearnej oraz mechaniki ciała stałego. Wydział pod jego kierownictwem osiągnął wielki rozgłos ponieważ posiadał on niepohamowaną determinację, aby wydział nie tylko pozostał najsilniejszym wydziałem matematycznym w Wielkiej Brytanii i Europie, ale stał na równi z dużo hojniej finansowanymi wydziałami w Ameryce.
W 1993 Crighton został wybrany do grona naukowców The Royal Society . Nie był on jedynym członkiem wydziału, który dostąpił tego zaszczytu - wyrazem ogromnego uznania dla jego przywództwa jest to, że do 1999 roku piętnastu członków jego wydziału zostało uhonorowanych w ten sam sposób.
W powyżej biografii zostało przedstawione kilka szczegółów dotyczących jego pracy,która polegała na typowym zastosowaniu matematyki. W szczególności skupił się na zastosowaniu swoich pomysłów w kontrolowaniu hałasu w projektach lotniczych. Jego praca nad przepływem powietrza nad skrzydłami oraz kadłubem samolotu została powtórzona w celu osiągnięcia redukcji hałasu towarzyszągo głównie startowi i lądowaniu. Oprócz matematyki David Crighton kochał również operę i muzykę.Np.opery Wagnera wzbudzały jego szczególny entuzjazm. Nigdy nie przeoczył okazji do wzięcia udziału w Bayreuth Festival i zawsze w każdy ze swoich niezliczonych wykładów na całym świecie próbował włączyć conajmniej jedną operę.
Ostatecznym osiągnięciem, które zaledwie kilka tygodni przed śmiercią przyniosło mu ogromną osobistą satysfakcję była możliwość dyrygowania orkiestrą uniwersytecką podczas przejmującego występu z ?Overture to Tannhäuser?. Kolejną jego miłością był fortepian. Podczas pobytu w Leeds został wielbicielem wielkiej rosyjskiej pianistki Tatiany Nikolajewny, będącej w jury odbywającego się w mieście Międzynarodowego Konkursu pianistycznego w 1984 roku. Ich przyjaźń, nawiązana w kolejce po śniadanie w hotelu w Lenigradzie trwała aż do jej śmierci w 1993 roku. Później kibicował słoweńskiej pianistce Dobravce Tomsic.
