Cavalieri Bonawentura
ur: 1596w Milanie - Włochy
zm: 30 listopada 1647 w Boloni - Włochy
Bonaventura Cavalieri był Jezuitą w Mediolanie od 1615 kiedy był jeszcze chłopcem. W 1616 przeniósł się do Jezuickiego klasztoru w Pizie. Jego zainteresowanie matematyczne było pobudzane i rozwijane przez prace Euklidesa i po spotykaniu Galileusza. Spotykanie z Galileuszem było zaaranżowane przez Federico Borromeo który widział geniusz w Cavalieriego podczas gdy ten przebywał jeszcze przy klasztorze w Mediolanie. W Pizie, Cavalieri był uczony matematyki przez Benedetto Castelli, wykładowce matematyki przy Uniwersytecie w Pizie.
Uczył on Cavalieriego geometri. Cavalieri czasami wykładał zamiast swojego nauczyciela na uniwersytecie. Cavalieri starał się o posadę matematyka w Bolonii w 1619 roku ale nie udało mu się to ponieważ uważano, że jest za młody na to stanowisko. Nie udało mu się także przejęcie posady wykładowcy na uniwersytecie w Pizie po wyjeździe Castelliego do Rzymu.
W 1621 Cavalieri został asystentem Cardinal Federico Borromeo przy klasztorze w Mediolanie. Uczył tam teologii aż do 1623. Po trzech latach przy Lodi przeniósł się do Jezuickiego klasztoru w Parmie, gdzie spędził następne trzy lata. 1629 dostał posade matematyka w Bolonii ale przedtem odkrył matode indivisibles która stała się czynnikiem w rozwoju integralnego rachunku. Teoria Cavalieriego prezentowana w Geometria indivisibilis continuorum nova w 1635 była rozwinięciem prac Archimedesa. Metoda ta pozwalała znajdować prosto i szybko pola różnych geometrycznych figur. Metoda Cavalieriego nie była surową podstawą geometrii i jego książka była szeroko atakowana przez niekonwencjonalne podejście do geometrii i nowatorstwo.
W odpowiedzi Cavallieri ulepszał swoją publikację Exercitationes geometrica która stała się głównym źródłem wiedzy dla XVII wiecznych matematyków. Cavalieri był również odpowiedzialny za wprowadzenie logarytmów jako narzędzie rachunkowego. Tabele logarytmów które publikował włączały logarytmy do funkcji trygonometrycznych co było przydatne astronomom. Cavallieri pisał w swoich pracach o trygonometrii, optyce, astronomii i astrologii. Rowzijał również ogolną regułę dla ogniskowej długości soczewek i opisywał działanie teleskopu. Pracował również nad problemami ruchu. Opublikował też pewną ilość książek o astrologii, jedną w 1639 i inne, jego ostatnia praca była również poświęcona temu tematowi (Trattato della ruota planetaria perpetua w 1646).
Cavallieri corespondował z wieloma wybitnymi matematykami między innymi z Galileuszem, Mersenne, Renieri, Rocca, Torricelli and Viviani. Jego korespondencja z Galileuszem była szczególna bo zawierała conajmniej 112 listów. Prawdopodobnie najsłynniejszym studentem Cavalieriego był Stefano degli Angeli.Gdy Caviallieri był już stary i cierpiał na altretyzm to właśnie Angeli pisał za niego listy i pomagał mu w korespondencji z wybitnymi matematykami.
