Bruno Giordano
ur: styczeń 1548 w Neapolu - Włochy
zm: 17 lutego 1600 rzym - Włochy
Życie Giordano Bruno przypadło na okres zwany Odrodzeniem. Była to epoka wielkich badań naukowych nad budową ludzkiego ciała i położeniem Ziemii we wszechświecie. Ludzie dużo podróżowali w obrębie ?Starego Kontynentu?, wyruszali także na odległe wyprawy badawcze. Bruno był nieodrodnym synem swoich czasów.
Mając czternaście lat, Bruno opuścił dom rodzinny by studiować w Neapolu nauki humanistyczne, logikę i dialektykę, a dodatkowo, dzięki jednemu z nauczycieli zetknął się z awerroizmem. Trzy lata później wstąpił do znajdującego się w tym mieście zgromadzenia dominikanów. W klasztorze poznał filozofię starożytną i średniowieczną, a także pośrednio, z książek innych autorów nauki Kopernika.
Zainteresowania i poglądy Bruna nie podobały się wielu zakonnikom. W 1576r. Wystąpiono przeciw niemu z oskarżeniem o herezję, musiał więc zrzucić habit i uciec do Rzymu. Od tej pory jego życie było nieustającą tułaczką. Po wyjeździe z Rzymu mieszkał kolejno w okolicach Genui, Wenecji, Genewie, Lugdun, Tuluzie, Paryżu, Oksfordzie i Londynie, a od października ponownie w Paryżu.
Następnie Bruno odwiedził szereg protestanckich miast, w tym najdłużej przebywał w Marburgu, Wittenbergu, Pradze, Helmstedt i Frankfurcie. W 1590 roku otrzymał propozycję powrotu do Włoch i objęcia katedry matematyki na Uniwersytecie w Padwie. Pod koniec roku 1591 stanowisko to oddano jednak Galileuszowi, a Bruno wyjechał do Wenecji, gdzie został aresztowany przez Inkwizycję. Skazano go i spalono w Rzymie, na placu Campo di Fiori.
Do zaczerpniętego z nauk Kopernika przekonania, że Ziemia krąży wokół Słońca, Bruno dodał swoje własne o tym, że muszą istnieć także inne układy słoneczne podobne do naszego, a wszechświat jest nieskończony i nie ma jakiegoś jednego środka. Według Bruna, wszechświat jest jednorodny, materia ziemska i niebiańska nie różnią się i składają się z samoistnych jednostek ? monad.
Bruno uważał, że istotną cechą świata jest jego spójność, a wszystko co żywe jest wolne. W konsekwencji nikt nie ma prawa narzucać innym ograniczeń, w szczególności niedopuszczalny jest wszelki przymus religijny. Wydaje się, że Bruno w pewien sposób nakłaniał Inkwizycję by go przesłuchała. Być może uważał, że będzie to najlepszy sposób na upowszechnienie swoich poglądów.
