Żórawski Kazimierz
ur: 22 czerwca 1866 w Szczurzynie - Polska
zm: 23 stycznia 1953 w Warszawie - Polska
Kazimierz Żórawski urodził się 22 czerwca 1866 r. w Szczuczynie w powiecie ciechanowskim. Po ukończeniu szkoły średniej zaczyna w 1884 roku studiować matematykę na uniwersytecie w Warszawie. Tam też po czterech latach studiów otrzymuje stopień kandydata nauk matematycznych za przedstawioną tezę astronomiczną opartą na własnych obserwacjach.
W następnych trzech latach Żórawski kontynuował studia matematyczne w Niemczech na uniwersytetach w Lipsku i Getyndze. Pobyt w Niemczech, szczególnie zaś w Lipsku, nadał właściwy kierunek przyszłym jego badaniom. Wykładał tam wówczas Lie, twórca teorii grup ciągłych, który wywarł wielki wpływ na Żórawskiego. Pierwsze prace naukowe zawdzięcza właśnie inicjatywie wybitnego Norwega i za nie otrzymuje w 1891 roku w Lipsku stopień doktora. Prawie natychmiast, bo już w roku 1892, jako docent rozpoczyna pracę na politechnice we Lwowie. W roku 1895 zostaje mianowany profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W trzy lata później zostaje mianowany profesorem zwyczajnym i obejmuje stanowisko dziekana Wydziału Filozofii, a później rektora (rok 1917 - 1918). Wróciwszy w 1919 roku do Warszawy, wykłada kolejno na politechnice i na uniwersytecie, aż do emerytury w 1936 roku. W tym też roku został mianowany profesorem honorowym Uniwersytetu Warszawskiego. Umarł 23 stycznia 1953 roku zostawiając wiele cennych rękopisów. Jego zasługi naukowe sprawiły, że zapraszano go do wielu stowarzyszeń naukowych; był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, był także członkiem Czeskiego Towarzystwa Królewskiego Nauk i Literatury, a w 1951 roku został mianowany członkiem Polskiej Akademii Nauk.
Dorobek naukowy Żórawskiego zebrany jest w około siedemdziesięciu pracach i wnosi duży wkład w matematykę światową. Dzieła jego jednakże są mało znane, ponieważ zajmował się on bardzo trudną dziedziną matematyki: niezmiennikami ciągłych grup przekształceń. Najważniejszym jednak osiągnięciem Żórawskiego nie są same abstrakcyjne badania z ciągłymi grupami przekształceń, lecz ich zastosowania w różnych innych działach matematyki: przede wszystkim do równań różniczkowych i geometrii oraz w fizyce. Żórawski przyczynił się znacznie do ożywienia twórczości polskich naukowców krakowskiego ośrodka matematycznego.
