Weierstrass Karl
ur: 31 października 1815 w Ostenfelde - Niemcy
zm: 19 lutego 1897 w Berlinie - Niemcy
Karl Weierstrass urodził się 31 października 1815 roku w Westfalii, w okręgu Munster, we wsi Ostefeld. W przeciwieństwie do wielu wybitnych matematyków niemieckich pochodził z rodziny katolickiej. W 1829 roku, kiedy kończy lat 14, rodzice wysyłają go do gimnazjum w Paderborn. Uczy się dobrze, choć nie jest uczniem wyróżniającym się, nawet z matematyki. W 1834 r. Weierstrass kończy gimnazjum i w tym samym roku przenosi się do Bonn. Tutaj zostaje przyjęty na studia prawnicze. Pracuje bardzo intensywnie, gdyż zaczyna go coraz bardziej interesować matematyka. Jej też poświęca już w Bonn dokładne studia. Uczęszcza na wykłady profesora Gudermanna. Nie składa jednak na razie żadnych egzaminów końcowych. W 1839 r. przenosi się do Munster. Kontynuuje studia matematyczne. Warunki materialne zmuszają go jednak do podjęcia pracy w szkole średniej. W 1841 roku Weierstrass kończy studia matematyczne. Uczony wybrał sobie temat pracy z dziedziny funkcji eliptycznych, temat, który profesor Gudermann określił jako "stanowczo za trudny". Prof. Gudermann poznał się jednak na swoim uczniu. W swej opinii, którą przedstawił komisji egzaminacyjnej, wyrażał się o nim w samych superlatywach, a kiedy poznał ostateczne wyniki pracy Weierstrassa, dopisał jeszcze do tej opinii: "Jako równouprawniony wkroczył w szeregi ukoronowanych sławą wynalazców". Powyższy zwrot wydał się przewodniczącemu komisji czczym pochlebstwem i nie znając wcale wyników pracy Weierstrassa, zdecydował się wykreślić ów fragment z opinii. Od tego czasu właściwie datuje się samodzielna praca Weierstrassa nad wieloma zagadnieniami matematycznymi.
W swej działalności naukowej Weierstrass zajmuje się m.in. teorią funkcji analitycznych opartą na szeregach potęgowych, algebrze liniowej. Teorię funkcji zmiennej zespolonej rozwinął Weierstrass do tego stopnia, że dał właściwie nowe zupełnie podstawy tej dziedzinie. Znane jest jego podstawowe twierdzenie o jednostajnej zbieżności szeregów funkcyjnych. Jest zwolennikiem tzw. arytmetyzacji algebry, tzn. wyłączania geometrii ze wszystkich dowodów z algebry. Początkowo bardzo usilnie stara się ją urzeczywistnić, później częściowo porzuca. Weierstrass nigdy nie starał się sam znaleźć zastosowania dla swych odkryć w mechanice. Prace te zlecał swoim uczniom i współpracownikom, m.in. Kowalewskiej, Schwarzowi, Mittag ? Lefflerowi.
Po otrzymaniu dyplomu Weierstrass nie porzuca pracy nauczycielskiej w szkole średniej. Jeszcze krótko pozostaje w Munster, następnie przenosi się do Teutsch ? Krone (obecny Wałcz na Pojezierzu Pomorskim), gdzie przebywa w latach 1842?1848. W 1848 roku opuszcza to miasto i pracuje w szkole średniej w Braunsberg (obecnie: Braniewo) przez 7 lat, tzn. do roku 1855. W 40 roku życia Weierstrass otrzymuje tytuł profesora nadzwyczajnego. Wtedy dopiero, tzn. w 1855 roku, osiedla się na stałe w Berlinie. Rozpoczyna tutaj pracę na uniwersytecie. Po 8 latach intensywnej działalności Weierstrass otrzymuje tytuł profesora zwyczajnego.
Jego wykłady cieszyły się niesłychaną popularnością, był bowiem cenionym przez studentów wykładowcą. Pochłonięty całkowicie pracą naukową Weierstrass nie opublikował nigdzie swych osiągnięć. Pierwsze swe prace oddał do druku dopiero w 1895 r., tj. po 54 latach od napisania pierwszej swej pracy z zakresu funkcji eliptycznych, którą tak wysoko ocenił prof. Gudermann. Dlatego też wiele twierdzeń udowodnionych przez Weierstrassa odkryto ponownie w latach późniejszych.
Swoje długie życie Weierstrass wypełnił całkowicie pracą naukową poświęconą matematyce. W Berlinie Weierstrass pracuje ponad 30 lat. Tutaj umiera 19 lutego 1897 roku nie doczekawszy się ani jednego wydania swych prac. Jego rewelacyjne wyniki zostały opublikowane po raz pierwszy dopiero w 1898 roku.
