Tukey John

Matematycy Odsłon: 765

Rodzice Johna Tukey'a dostrzegli jego wielki potencjał kiedy był on jeszcze dzieckiem więc postanowili wziąć jego edukację w swoje ręce i kształcić go w domu a nie w szkole. Sami byli nauczycielami więc nie było to trudne zadanie. Jego oficjalna edukacja rozpoczęła się dopiero kiedy poszedł na Uniwersytet Brown w Providence na Rhode Island gdzie studiował matematykę i chemię.

Po otrzymaniu tytułu magistra chemii na Uniwersytecie Brown, od roku 1937 Tukey kontynuował edukację na Uniwersytecie Princeton gdzie odbywał studia doktoranckie z matematyki. Tytuł doktora otrzymał w roku 1939 za pracę zatytułowaną "Policzalność w topologii" (Denumerability in topology), która została opublikowana w roku 1940 pod tytułem "Konwergencja i jednorodność w topologii" (Convergence and uniformity in topology). Jeszcze zanim przyznano mu tytuł doktora Turkey opublikował trzy inne prace i tak więc po otrzymaniu stopnia naukowego otrzymał stanowisko instruktora w Princeton.

Wydarzenia na świecie wywarły duży wpływ na karierę Tukey'a od momentu kiedy zaangażował się w działalność Biura Badań Kontroli Ognia aby pomóc kraju wciągniętemu w wojnę. Praca ta opierała się również na statystyce co spowodowało, że Tukey szybko ją polubił. W Princeton byli również inni statystycy także zaangażowani w sprawę wojny a w szczególności Wilks i Cochran. Wkrótce Tukey dzielił się z nimi swoimi pomysłami.

Kiedy Druga Wojna Światowa skończyła się w 1945 roku Wilks zdawał już sobie sprawę z niezwykłego talentu statystycznego Tukey'a i zaoferował mu stanowisko na wydziale matematyki w Princeton. Jednak praca ta nie wystarczała aby spożytkować całą energię Tukey'a, który w 1945 roku zaangażował się również w pracę w AT&T Bell Laboratories.

Pierwszym znaczącym wkładem Tukey'a w statystykę było wprowadzenie przez niego nowoczesnych technik estymacji widma przestrzeni czasowej. W recenzji prac Tukey'a na ten temat E.J. Hannan pisze: Wykazują one godne podziwu jednolite i spójne podejście charakteryzujące się realistycznym uznaniem kompleksowości sytuacji, konsekwentną nieufność wobec teorii asymptotycznej, użycie standardowych metod statystycznych bardziej w celu otrzymania punktów odniesienia niż (na przykład) dokładnych przedziałów ufności, ciągłe indagowanie założeń, nacisk na aspekty rachunkowe, nacisk na sposoby prezentacji analizy - bardziej czytelne dla ogólnych użytkowników a nie typowego matematycznego zastosowania, szybkie dostrzeżenie bardzo ważnych właściwości cyfrowych rozwiązań dla celów ogólnych (w porównaniu do ich analogowych odpowiedników) i wyraźna fascynacja nowymi słowami i wyrażeniami, spośród których niektóre weszły w użycie. Mamy oczywiście do czynienia również z przedstawieniem nowych metod - niektóre z nich okazały się bardzo ważne. Należą do nich metody estymacji widma, widma momentów wyższych, kompleksowa demodulacja, metody określania wielkości i znaku początkowych impulsów obserwowanych po ich transmisji przez (mniej więcej) stały system liniowy i Fourierowska analiza logarytmu estymacji widmowej do badania echa.

W roku 1965 w pracy opublikowanej w "Matematyce rachunkowej" (Mathematics of Computation) z J.W. Cooley'em, Tukey przedstawił ważny algorytm "szybka transformacja Fourieriowska." Dla wielu osób jest to jego najbardziej znana praca. Jednak jest to tylko jedna z wielu dziedzin, do których dużo wniósł Tukey. Jego prace na temat filozofii statystyki i badań według A.D. Gordona obejmują między innymi następujące tematy: ...przydatność i ograniczenia statystyki matematycznej; znaczenie posiadania metod analizy statystycznej, które są odporne na obalanie założeń stanowiących podwaliny ich użycia; potrzeba gromadzenia doświadczeń na temat zachowania specyficznych metod analizy w celu dostarczenia wskazówek dotyczących ich użycia; znaczenie brania pod uwagę wpływu danych na metody jakimi są one badane; potrzeba aby statystycy odrzucali rolę "strażników udowodnionej prawdy", powstrzymywali próby wprowadzania żelaznych rozwiązań i zajęli się zbytnim ujednoliceniem przedmiotu; iteracyjna natura analizy danych; implikacje rosnącej sile, dostępności i taniości udogodnień komputerowych; edukacja statystyków.

Tukey wniósł również duży wkład do analizy wariancji i problemu dokonywania jednoczesnego wnioskowania na temat zbioru wartości parametru z jednego doświadczenia. Wiele spośród tych prac jest napisanych przy współudziale innych osób. Jedna z takich osób, F. Mosteller, pisze w : John uwielbia pracować z innymi ludźmi i wiele osób miało przyjemność uczestniczyć w jego geniuszu. Jego osiągnięcia są szerokie i różnorodne. Potrafi pracować nad problemami zarówno o dużej jak i małej skali oraz nad kwestiami zarówno praktycznymi jak teoretycznymi. ...Tukey jest zawsze pełen zapału do stawienia czoła nowym zagadnieniom i nie szczędzi im swych pomysłów czy swego czasu.