Taylor Brook
ur: 18 sierpnia 1685 w Londynie - Anglia
zm: 29 grudnia 1731 w Londynie - Anglia
Brook Taylor urodził się 18 sierpnia 1685 r. w Edmonton w Middlesse w Anglii. Zmarł 29 grudnia 1731 r. w Sommerset House w Londynie. Ojcem jego był John Taylor, a matką Olivia Tempest. John Taylor był synem Nathaniela Taylor'a, który był członkiem reprezentatywnego rodu Bedfoidshire im Oliver Cromwell's, zaś Olivia Tempest była córką pana Johna Tempest'a. Brook urodził się w rodzinie dość zamożnej, która czerpała kożyści z bycia szlachtą.
Taylor wychowywał się w domu, w którym dominującą osobą był ojciec, wprowadzający surową dyscypline. Ojciec był także człowiekiem kultury, który interesował się malarstwem i muzyką. John Taylor oprócz negatywnego wpływu na życie syna, wpływał też na niego pozytywnie, w szczególności poprzez zaszczepienie w synu miłości do muzyki i malarstwa. Brook Taylor dorastał nie tylko, aby zostać znakomitym muzykiem i malarzem, ale również skupiał się na swoich matematycznych umiejętnościach.
Rodzinę Taylor'a stać było na to, aby opłacic prywatnego korepetytora dla syna i w gruncie rzeczy edukacja w ich domu była podstawą. W ten sposób Brook mógł się kształcić zanim otwarto St. John's College Cambridge, co miało miejsce 3 kwietnia 1703 r. Do tego czasu Taylor miał gruntowne podstawy w klasyce i matematyce. w Cambridge został głębiej wciągnięty w matematyke. Szkołę tą ukończył w 1709 r., a do tego czasu napisał już pierwszy ważny matematyczny dokument.
Było to w roku 1708, ale nie mogło być opublikowane aż do 1714 r. Znane są również szczegóły różnych problemów matematycznych Taylor'a z listów, które wymieniał z Machin i Keill w jego studenckich latach. W 1712 r. został wybrany do Królweskiego Stowarzyszenia. Odbyło się to 3 kwietnia i wyraźnie było wyborem opartym bardziej na ekspertyzach, które Machin, Keill i inni znali z tego, że Taylor opierał wszystko na publikowanych wynikach.
Na przykład pisząc do Machin w 1712 r. dostarczył mu rozwiązanie problemu odnoszącego się do drugiego prawa Kepplera o planetarnym ruchu. W 1712 r. przewodniczył komisji Royal Society badającej spór między Newtonem, a Leibniz'em o pierwszeństwo w opracowaniu rachunku różniczkowego i całkowego. Dokument referowany powyżej, jako napisany w 1708 r. był opublikowany jako filozoficzna tranzakcja Królewskiego Stowarzyszenia w 1714 r.
Dokument ten daje rozwiązanie centralnego problemu oscylacji ciała, co w rezultacie było głównym powodem sporu z Johann'em Bernoulli'm. Spór ten dotyczył pierwszeństwa, co do ułóżenia równiania drgań harmonicznych. W 1712 r. podał metodę rozwinięcia funkcji w szereg tzw. szereg Taylor'a. Sformułował ponadto równanie struny, prowadził prace w zakresie balistyki i teorii perspektywy w malarstwie
Rok 1714 również oznacza rok, w którym Taylor był wybrany jako sekretaż do Królewskiego Stowarzyszenia. Była to pozycja, którą piastował od 14 stycznia tego roku, aż do 21 października 1718 r. Zrezygnował, częściowo z braku zainteresowania, a nie oczekując nowej pozycji. Okres, w którym Taylor był Sekretażem Krolewskiego Stowarzyszenia zaznaczył się tym, co musiało być rozpatrzone w jego najbardziej matematycznie produktywnym czasie
Dwie książki, które pojawiły się w 1715 roku "Methodus incrementorum directa et inwersa", "Linear Persrective" są ekstremalnie ważne w historii matematyki. Drugie edycje pojawiły się w 1717 i 1719 roku. Taylor kilka razy odwiedził Francję. Częściowo z powodów zdrowotnych, a częśiowo, aby odwiedzić przyjaciół.Poznał tam Pierre Remondt de Monmort i po powrocie korespondował z nim na wiele matematycznych tematów.
W szczególności dyskutowali oni o nieograniczonych ciągach i prawdopodobieństwie. Taylor także korespondował z de Moivre na temat prawdopodobieństwa i czasami rozmowa raozbiegała się na trzy tory między tymi matematykami. Pomiędzy rokiem 1712 i 1724 Taylor opublikował trzynaście artykulów na tematy takie jak: opisywanie eksperymentów w kapilarnym działaniu, magnetyzm i termometry.
Stworzył podstawy dla eksperymentu do odkrycia prawa magnetycznej atrakcji (1715) i polepszył metodę na przybliżenie sedna poprzez dawanie nowych metod na komputerowe obsługiwanie logarytmów (1717). Jego życie było serią cierpień i personalną tragedią rozpoczętą już około 1721 r. Tego roku ożenił się z panną Brydges z Wallington w Surrey. Mimo, że była ona z dobrej rodziny, nie była to rodzina zamożna, w związku z czym ojciec Taylor'a surowo odradzał pomysł tego małżeństwa.
W rezultacie doprowadziło to do rozpadu więzi pomiędzy Taylor'em a jego ojcem i nie było kontaktu między nimi, aż do 1723 r. W tymże roku żona Taylora zmarła podczas porodu. Dziecko, które byłoby pierwszym ich dzieckiem, również zmarło. Po tragedii utraty żony i dziecka Taylor powrócił do życia z ojcem i relacje między nimi odbudowały się. Dwa lata później, w 1725 r. Taylor ożenił się powtórnie z Sabetta Sawbridge z Olantigh in Kent.
To małżeństwo spotkało się z aprobatą ojca Taylor'a, który zmarł 4 lata później 4 kwietnia 1729 r. Taylor odziedziczył po ojcu majątek, ale dalsza tragedia wstrząsnęła nim bardzo, kiedy w następnym roku jego druga żona Sabetta zmarła podczas porodu. Tym razem dziecko przeżyło. Była to córka Elizabeth.
Dzieła Taylor'a ujawniają jego zasadniczo wielki wkład w rozwój matematyki. Są to dzieła zwięzłe i dokładnie opracowane. Zaskakujący rozwój wydażeń w jego życiu nie pozwolił na dalszą pracę. Rodzinne zmartwienia i smutki, problemy ze zdrowiem, i pozostałe czynniki, w tym bogactwo i rodzicielska dominacja ograniczyły wydajność matematyczną jego stosunkowo krótkiego życia.
