Schur Issai

Matematycy Odsłon: 918

Mimo, że Jssai Schur, urodził sie w Mogilyov nad Dnieprem. Tak dobrze władał językiem Niemieckim, że nikt nie podejrzewał iz nie jest to jego rodzimy język. Gdy miał 13 lat pojechał do Latrii gdzie uczęszczał do gimnazjum w Libau. W 1894r wstąpił na Uniwersytet Berliński aby studiować matematykę i fizykę.

Frobenius był nauczycielem Schur'a, który wywarł na niego największy wpływ i nadzorował jego prace doktorską. Frobenius wprowadził Shura w tajniki teorii reprezentacji zbiorów jako grupy macierzy. W 1901 Schur, otrzymał stopień doktora za prace w której przedstawił funkcje znane dziś jako S- funkcje. Do dziś cieszą sie one dużym zainteresowaniem wśród matemetyków. W 1903 Schur został wykłądowcą na Berlińskim Uniwersytecie , a potem 1911 do 1916 był profesorem matematyki na Uniwersytecie w Bonn. Następnie wrócił do Berlina i założył słynną szkołe,wktórej spędził resztę swojego życia. W 1935 został zwolniony przez Nazistów. Schur zajmował sie nie tylko teorią zbiorów, ale również innym problemem i analizą innych zagadnień. Od 1904 do 1907 pracował nad projektem reprezentacji zbiorów i zbiorów charakterystycznych. Jeden z podstawowych zbiorów, który odkrył wtym czasie nazwano Lemma-Schura. Schur jest twórcą koncepcji znanej obecnie jako "Mnożnik Schur'a". Około 1914 rozwinął i zakończył definicję.

Pracował w polu Matryc. Poradził sobie z algebraicznymi równaniami, przechodząc czasami do ewaluacji korzeni, a czasami traktując tak zwane równanie bez afektu, to znaczy z symetrycznymi grupami Galoisa. Był również pierwszym, który podał przykłady równań z grupami zmiennych Galoisa. Pracował nad wieloma teoriami;

Teorie jakie powstawały w szkole, którą Schur wybudował w Berlinie była bardzo ważna nie tylko dla teorii reprezentacji grup, ale również dla innych obszarów matematyki. Szkoła ta była z pewnością kolebką najbardziej poważanych matematyków w Berlinie, i jedną z najważniejszych w całych Niemczech. Charyzmatyczny sposób prowadzenia zainspirował współpracownoków Schura do dalszej pracy nad grupami reprezentacji. Jego osiągnięcia zostały kontynuowane w wielu różnych kierunach przez jego studentów. Pracowali oni choćby nad grupami rozpuszczalnymi, kombinatoryką i teorią macieży.

Spośród studentów prowadzonych przez Schura, którzy uzyskali doktorat byli między innymi: Richard Brauer, Alfred Brauer (brat Richarda Brauera), Robert Frucht, Bernhard Neumann, Richard Rado i Helmut Wielandt. Byli też inni: Kurt Hirsch, Walter Ledermann, Hanna Neumann i Menahem Max Schiffer. W 1922 r. Schur został zaproszony do Pruskiej Akademii, przez Plancka, sekretaża tejże Uczelni. Od 1933 roku wydażenia w Niemczech spowodowały, że jego życie stawało się coraz trudniejsze.

Ważneą rolę w historii odegrał tak zwany "dzień bojkotu", dzien w którym żydowskie sklepy były bojkotowane a żydowscy profesorowie i wykładowcy nie mieli dostępu do Uniwersyteu. Wszycy, którzy tam byli musieli wygłosić krótką mowę na temat odrodzenia Niemiec itd. Bieberbach zrobił to dość przystępnie, po czym powiedział "nutka wyrzutów sumienia urąga mej radości, gdyż mój drogi przyjaciel i kolega po fachu, Schur, nie może być dziś tutaj, z nami."

7 kwietnia 1933 r. naziści wydali prawo, które, pod klauzulą trzecią, nakazywało zwolnienie słóżb cywilnych, którzy nie byli aryjczykami, zwalniając uczestników I Wojny Światowej i przedwojennych urzędników. Schur zorganizował spotkanie przed I Wojna Światową, które powonno zakwalifikowć go jako słóżbę cywilną, lecz nie można było tego udokumentować, więc został "zwolniony". Gdy wykłady Schura zostały odwołane, wśród studentów i profesorów wybuchł krzyk oburzenia, gdyż Shur był szanowany i bardzo lubiany. Następnego dnia Erhard Schmidt rozpoczął wykład od protestu przeciwko temu zwolnieniu i nawt Bieberbach, który później uzyskał złą reputację nazisty, wystąpił w obronie Schura. Sam Schur prowadził swoje prace nad algebrą w domowym zaciszu.

Uważał się za Niemca, nie za Żyda i nie mógł pogodzić się z krzywdą jaka spadła na niego z rąk nazistów, lecz po jakimś czasie został do pracy przywrócony, niestety na krótko. Otrzymał propozyjce pracy w Stnanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, jednak zrezygnował ze wszystkich, gdyż nie potrafil zrozumieć jak Niemiec może być dyskryminowany w Niemczech. Lederman otrzymał posadę w St. Andrews w Szkocji wiosną 1934 roku i próbował namówić Schura, aby do niego dołączył, lecz niestety bez skutku.

Później, w roku 1935 Schur został ostatecznie zwolniony ze swojego stanowiska, lecz starał się dalej pracować pomimo wielu napotykanych trudności. Został także zmuszony do rezygnacji ze swojej posady w Pruskiej Akademii, do której został zaszczytnie zaproszony w 1922 roku. Zaledwie tydzień później, 7 kwietnia 1938 r. Schur wystąpił z Komisji Akademickiej. Jednak presja trwała nadal i jeszcze tego roku opuścił samą Akademię. Schur wujechał z Niemiec do Palestyny w 1939, podupadając na zdrowiu zarówno psychicznym jak i fizycznym. Brak wystarczających funduszy na utrzymanie zmusił go do sprzedania jego skarbu - akademickich książek - Instytutowi Studiów Zaawansowanych w Pinceton. Schur zmarł dwa lata później w wieku 66 lat.