Poisson Simeon Denis
ur: 21 czerwca 1781 w Pithiviers - Francja
zm: 25 kwietnia 1840 w Paryżu - Francja
Ten wybitny fizyk i matematyk francuski urodził się 21 czerwca 1781 r. w Pithiviers (departament Loiret). W latach 1798-1800 kształcił się w l'Ecole Polytechniąue w Paryżu, po czym rozpoczął w niej pracę nauczycielską. W roku 1806 Poisson został profesorem, honorowym l'Ecole Polytechnique a w 1809 r. profesorem Sorbony. W tym czasie był jednym z najznakomitszych młodych matematyków. Od chwili ukończenia wyższej uczelni interesował się pewnymi zagadnieniami astronomicznymi, mechaniką teoretyczną oraz zastosowaniem matematyki w mechanice i fizyce. To ostatnie zainteresowanie doprowadziło go w latach późniejszych do odkryć w matematyce "czystej". W roku 1811 wydał pierwsze poważne dwutomowe dzieło pt. "Traite de mecaniąue" ("Traktat o mechanice"). Praca powyższa przez długi czas była jednym z najlepszych podręczników mechaniki. Odznaczała się jasnością wykładu i przystępnością. W roku 1812 Poisson został członkiem Academie des Sciences (paryskiej Akademii Nauk). W rok później ogłosił pracę pt. "Uwagi o równaniach teorii ciążenia", gdzie wyprowadził równanie nazwane później jego nazwiskiem. Prace Poissona - a ogłosił ich ponad 300 - obejmują różnorodne problemy, na przykład zagadnienia stałości systemu słonecznego, teorię sprężystości, hydrodynamikę, elektrostatykę i magnetyzm.
W czystej matematyce do dziś mają znaczenie prace na temat całki oznaczonej, teorii równań różniczkowych o pochodnych cząstkowych i teorii rachunku prawdopodobieństwa (np. prawo małych liczb, patrz ilustracja). W roku 1816 Poisson objął katedrę mechaniki teoretycznej na Uniwersytecie Paryskim, gdzie pracował do roku 1837. W roku 1826 został przyjęty w poczet członków petersburskiej Akademii Nauk.
Z poważniejszych prac, jakie ogłosił w latach późniejszych, wymienić należy: "Memoire sur la theorie des ondes" ("Teorię fal" - 1826), "Theorie nouvelle de Taction ca-pillaire" ("Nowa teoria włoskowatości" - 1831), "Teorie du calcul de probabilites" ("Teoria rachunku prawdopodobieństwa" - 1833) oraz "Theorie mathematiąue de la chaleur" ("Matematyczna teoria rozchodzenia ciepła" - 1835).
Jako stronnik Napoleona otrzymał od niego tytuł barona i wiele odznaczeń. Mimo to gorliwie służył i późniejszym po Napoleonie rządom. Za Ludwika Filipa został w 1837 r. członkiem izby parów. Zmarł 25 kwietnia 1840 r.
