Margulis Gregori
ur: 24 lutego 1946 w Moskwie - Rosja
Gregori Margulis w 1962r. ukończył Wyższą Szkołę w Moskwie. W tym samym roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Moskiewskim. Po otrzymaniu tytułu w roku 1967 zdecydował się pozostać na uczelni i rozpoczął studia doktoranckie.
Wykazywał się wysoką inteligencją i błyskotliwym myśleniem matematycznym. Pierwszym ważnym wyróżnieniem, jakie otrzymał, była nagroda przyznawana młodym matematykom przez Towarzystwo Matematyczne. Otrzymał ją w 1968r. W roku, 1970 po ukończeniu studiów doktoranckich, został nagrodzony tytułem Kandydata Nauki ds. systemów naczyń połączonych (U-systemów).
Po otrzymaniu tego wyróżnienia, a jest ono równoznaczne z brytyjskim lub amerykańskim Ph. D., czyli tytułem doktora nauk humanistycznych, Margulis rozpoczął pracę w Instytucie ds. przesyłania informacji. przez cztery lata pracował jako młodszy pracownik naukowy, natomiast w roku 1974 awansował na stanowisko starszego pracownika naukowego. Pełnił tę funkcję do roku 1986, kiedy to awansował ponownie, tym razem na pracownika naczelnego.
W 1978r. na Międzynarodowym Kongresie w Helsinkach przyznano mu Medal Fieldsa, czyli międzynarodowe wyróżnienie, równoznaczne literacką nagrodą Nobla. Niestety władze sowieckie nie zezwoliły Margulisowi na wyjazd do Helsinek i osobiste odebranie nagrody. Tits, zwrócił się do zebranych na kongresie słowami: "... nie potrafię wyrazić mojego głębokiego rozczarowania - niewątpliwie dzielonego przez wielu tu zebranych - nieobecnością Margulisa na tej ceremonii. Z uwagi na symboliczne znaczenie tego miasta, Helsinek, miałem wielka nadzieję spotykać w końcu matematyka, którego dotąd znałem wyłącznie z jego prac naukowych, a którego wysoce cenię i podziwiam."
Margulis wniósł bardzo wiele w dziedzinę kombinatoryki, geometrię różniczkową, teorię ergodyczną i systemy dynamiczne. Ponadto, zajmował się badaniem dyskretnych podgrup grup Liego. Medal Fieldsa został mu przyznany głównie za pracę w tej dziedzinie. "Już Poincaré myślał o możliwościach opisywania wszystkich dyskretnych podgrup w grupie Ligo G. Liczba takich podgrup w G = PSL2(R) sugeruje, że może to być w ogóle jest to możliwe. Spektakularnym osiągnięciem Margulisa było ostateczne rozwiązanie tego problemu."
Wkrótce Margulis uzyskał pozwolenie na opuszczenie terytorium radzieckiego, i w roku 1979 spędził trzy miesiące na uniwersytecie w Bonn. W latach 1988-1991 podróżował do Max Planck Institut w Bonn, do Institut des Hautes Etudes, do College de France, oraz do Institut for Advanced w Princeton. Od 1991 objął katedrę na Yale Universiti.
W 1929 roku zajmowano się zagadnieniem niedefiniowalnych form kwadratowych. Początkowo prace bazowały na wynikach badań takich naukowców jak: Jarnik i Walfisz. Nieco później, w 1940r. Davenport i Heilbornn wykazali dowód pewnych szczególnych przypadków. W roku 1946 Watson kontynuował i uzupełniał wcześniejsze badania. Dopiero Margulis udowodnił wszystkie te hipotezy i podał jasne rozumowanie, prowadzące do rozwiązania tego zagadnienia. Sam w ten sposób to komentuje: "Różnorodne podejścia do sprawy oraz powiązane z nią hipotezy i twierdzenia wykorzystują analityczną teorię liczb, teorię grup i grup algebraicznych, teorię ergodyczną, teorię pierwiastków, teorię redukcji, geometrię liczb i kilka innych zagadnień."
Margulis otrzymywał wiele nagród za swą pracę. Oprócz Medalu Fieldsa przyznano mu również Medal of the College de France w roku 1991. W tym samym roku został również wybrany na honorowego członka American Academy of Arts and Sciences. Z kolei w 1995r. otrzymywał Humboldt Prize, a rok później wybrano go na członka Tata Institute do nauk zasadniczych.
