Lebesgue Henri Leon
ur: 28 czerwca 1875 w Beauvais - Francja
zm: 26 lipca 1941 w Paryżu - Francja
Jeden z najwybitniejszych matematyków naszych czasów, Francuz Lebesgue, urodził się w Beauvais (Oise) w 1875 roku. W miasteczku tym kończy z odznaczeniem gimnazjum, po czym wstępuje na studia w l'Ecole Normale Superieure. Po uzyskaniu tytułu magistra na wydziale matematycznym zostaje asystentem w Katedrze Matematyki Uniwersytetu Paryskiego. Uzyskuje tam w 1902 roku stopień doktora za pracę "Całki liniowe i powierzchniowe". Rozpoczyna się teraz w życiu Lebesgue'a poszukiwanie odpowiadającej mu pracy, które kończy się uzyskaniem stanowiska profesora na wydziale nauk ścisłych uniwersytetu w Poitiers.
W 1912 roku powraca do Paryża i rozpoczyna swą pracę w College de France. Tam uczony ogłasza większość swych słynnych wyników. W 1922 roku zostaje członkiem Academie des Sciences, w dwa lata później nadano mu tytuł honorowego członka Londyńskiego Towarzystwa Naukowego, a w 1930 roku zostaje członkiem Royal Society (Królewskiego Towarzystwa Naukowego) w Londynie. W roku 1937 otrzymuje doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
Lebesgue zajmuje się początkowo szeregami Fouriera, ogłaszając kilka prac z tej dziedziny. Jego przełożony zalecił mu tematykę z zakresu całkowania, spodziewając się sukcesów w tej dziedzinie. I istotnie Lebesgue w rok później ogłasza swą słynną definicję całki określonej, która znana jest obecnie jako "całka Lebesgue'a". Dzięki tej definicji całkować można nadzwyczaj szeroką klasę funkcji. Całka Lebesgue'a jest jednym z największych osiągnięć współczesnej analizy matematycznej. O wartości dzieła Lebesgue'a zdecydowała jego teoria różniczkowalności, zbudowana równolegle z teorią całki. Dzięki temu odkrycie to znalazło wiele zastosowań w różnych działach analizy, a z punktu widzenia metodologicznego zbliżyło dwie podstawowe idee całki - całkę oznaczoną i funkcję pierwotną - rozdzielone z chwilą wyjścia poza całkowanie funkcji ciągłych. Jednym z ciekawszych pomysłów Lebesgue'a jest takie rozszerzenie miary zbioru punktów, przy którym miara zbioru wszystkich liczb wymiernych jest równa 0 (bo może być uczyniona mniejsza od dowolnie małej liczby dodatniej e . Wielką jego zasługą było również wykroczenie w swoich badaniach poza funkcje ciągłe, którymi dotychczas zajmowali się matematycy.
Za swoje wybitne osiągnięcia zostaje w 1917 roku odznaczony orderem. Umiera w Paryżu 26 lipca 1941 roku, zostawiając niezwykle bogaty dorobek naukowy.
