Kronecker Leopold
ur: 7 grudnia 1823 w Legnicy - Polska
zm: 29 grudnia 1891 w Berlinie - Niemcy
Matematyk niemiecki. Urodził się w Liegnitz, dawne Prusy, a obecnie Legnica, Polska. Od 1855 r. przebywał w Berlinie, gdzie przez wiele lat wykładał na Uniwersytecie nie mając formalnie katedry. Objął ją dopiero po ustąpieniu Ernesta Kummera w roku 1883. Wraz z wybitnymi matematykami pracującymi w zakresie algebry i teorii liczb algebraicznych, tj. Kummerem, Frobeniusem, Dedekindem i Kantorem należał do tak zwanej Szkoły Berlińskiej. Byli oni zwolennikami arytmetyzacji analizy. Kroncker zajmował się głównie teorią funkcji eliptycznych, teorią ideałów i arytmetyką form kwadratowych. Jego ogłoszone drukiem wykłady teorii liczb zawierają dokładny obraz odkryć własnych i poprzedników, i pokazują jasno przekonania autora o konieczności arytmetyzacji matematyki. Przekonania te były oparte na jego poszukiwaniu ścisłości. Twierdził, że matematyka powinna być oparta na liczbach naturalnych. Dla przykładu zamiast wyprowadzać liczbę ? w zwykły sposób geometryczny, należy oprzeć się na szeregu 1-1/3+1/5-1/7+?, czyli na liczbach naturalnych i pewnych ułamkach łańcuchowych dla liczby ?. Kronecker usiłował wtłoczyć wszystko co matematyczne w formy teorioliczbowe, a doskonałym tego dowodem jest jego wypowiedź: ?Liczby naturalne stworzył Pan Bóg, wszystko inne jest dziełem ludzkim.? Uznawał definicje za poprawne tylko w przypadku, gdy można je było sprowadzić w skończonej liczbie kroków. Walczył więc z przyjmowaniem nieskończoności aktualnej. Właśnie nauka Kroneckera o nieskończoności aktualnej pozostawała w sprzeczności z teorią Dedekinda oraz Georga Kantora, z którymi nieustannie rywalizował.
