Kirkman Thomas

Matematycy Odsłon: 948

Wydał ponad 60 znaczących i wiele więcej drobniejszych artykułów matematycznych. W 1846 rozwiązał zadanie dotyczące trójkątów Steinera w swoim On a problem in Combinatorics,6 lat przed tym jak zaproponował je Steiner. Zbudował również ograniczoną płaszczyznę rzutową. Thomas uczęszczał do szkoły w Boltonie,gdzie uczył się greki i łaciny, lecz nie matematyki. W szkole radził sobie dobrze, ale mimo, że jego nauczyciel widział, że był on potencjalnym nauczycielem na uniwersytecie Cambrige, jego ojciec nie uległ.

Thomas opuścił szkołę w wieku 14 lat. Pracował w biurze ojca, kontynuując naukę greki i łaciny w wolnym czasie oraz poszerzając wiedzę o językach ucząc się francuskiego i niemieckiego. Po 9 latach pracy w biurze, Thomas postąpił wbrew życzeniom ojca i rozpoczął naukę w Trinity College Dublin, by studiować matematykę, filozofię, filologię klasyczną i naukę w celu zdobycia licencjata w dziedzinie nauk humanistycznych. Po powrocie do Anglii w 1835r rozpoczął pracę w the Church of England . Spędził tam 5 lat jako wikariusz, najpierw w Bary, póżniej w lymm.

Do 1839 został pastorem w parafii Southworth w Lancashire i obejmował tę funkcję przez 52 lata, jego zainterosowanie matematyką zaczęło gwałtownie rosnąć i w 1846 kiedy miał 40 lat,zaprezentowany został jego pierwszy referat. Rozwiązał on zadanie, które pojawiło się w Ladys and Gentlemans Diary z 1845 i ukazywał istnienie systemów Steinera na siedem lat przed artykułem Steina, w którym pytał on czy takie systemy w ogóle istnieją. Ta praca Kirkmana pojawiła się w the Cambridge and Dublin Mathematical Journal. W 1848 Kirkman wydal pracę, opisaną przez De Morgana.

Kirkman próbował w niej przedstawić jak najłatwiej można zapamiętać wzory matematyczne. Książka nie cieszyła się popularnością, ale można uczciwie powiedzieć, że dzisiejsza nauka szkolna ucieka się do podobnych pomocy przy zapamiętywaniu. Omawiane są w niej na przykład liczby Cayleya.Tym razem badał również pewne kwestie w geometrii. Badał cechy przystawania prostych Pascala, a jego praca w tej dziedzinie stała się częścią klasycznych tekstów, takich jak Salomons Conics. Kirkman jest najbardziej znany z Zadania Piętnastu Uczennic.

Wydał je w ladys and Gentlemans Diary. 15 młodych dam wychodziło ze szkoły kolejno przez 7 dni. Trzeba dobrać je tak codziennie, aby żadne dwie nie szły razem więcej niż raz. Rozwiązanie zadania nie jest szczególnie trudne. Najpierw rozwiązanie podał Cayley, póżniej swoje rozwiązanie wydał Kirkman, które znał oczywiście zanim zadał zadanie. Jest bardziej ogólne zadanie, w którym uczennice można dobrać w trójki n/3 w każdym z dni (n-1)/2, tak żeby żadne dwie nie były w tej samej trójce więcej niż raz.

Od 1853 Kirkman zaczął pisać obszerną pracę na temat wyliczania polyhedra, wydając wiele poważnych artykułów wthe Royal Society. Kirkman został członkiem the Royal Society w 1857, głównie za sprawą swojej pracy na temat polyhedra, którą Towarzystwo przekazał Cayley. Po zobaczeniu wręczenia nagrody przez the Academie des Sciences w Paryżu za pracę na temat group theory w 1860, Kirkman postanowił się zgłosić. Oznaczało to, że miał tylko 2 lata by zostać specjalistą wgroup theory.

I co więcej udało mu się to i pozostawił dobrej jakości pamiętniki. Wydane były 3 i 2 pozostałe Emila Mathieu i Jordana. Wszystkie zostały nagrodzone, ale nagród nie wręczono. Kirkman kontynuował pracę na temat group theory, co zaowocowało jego ostatnim atykułem na tematthe Complete theory of groups. Artykuł, który jest streszczeniem jego Grand Prize Memoir, podaje rekurencyjną metodę sporządzenia list grup przechodnich. Kirkman miał również zamiar przystąpic do konkursu the Grand Prix of the Academie des Sciences na temat polyhedra w 1861.

Jednakże większość pracy była ukończona, zmienił zdanie po rozczarowaniu w konkursie z 1860. Przedłożył the Royal Societypolyhedra składająca się z 21 rozdziałów. Postanowił opublikować tylko 2 pierwsze rozdziały, które same zajmują ponad 40 stron sprawozdania. Kirkman pracował dalej nad zadaniami z dziedziny kombinatoryka. Póżniej w 1884 w wieku 78 lat, wydał swój pierwszy artykuł na temat węzłów. To było początkiem serii artykułów. Kirkman uczył się matematyki do 89 roku życia wysyłając zadania i odpowiedzi aż do kilka mięsięcy przed śmiercią