Kantorovich Leonid
ur: 19 stycznia 1912 w Sankt Petersburgu - Rosja
zm: 7 kwietnia 1986 w Moskwie - Rosja
Leonid Vital'evich Kantorovich studiował matematykę na Leningradzkim Universytecie Stanowym,oił dotorat z matematyki w 1930 w wieku 18 lat. Od 1934 do 1960 był profesorem matematyki na Leningradzkim Uniwersytecie. Piastował urząd matematyka i ekonomisty na filii Radzieckiej akademii nauk na Syberii (1961-1971), następnie był dyrektorem w Moskiewskim Instytutem Ekonomicznego Planowania (1971-76). Podstawy Kantorovich'a były w matematyce, ale pokazał on ekonomiczne problemy za pomocą matematycznych technik. Był jednym z pierwszych który użył liniowego programowania jako narzędzia w ekonomii opublikował to w książce pod tytułem "Matematyczne metody w organizowaniu i planowaniu produkcji", która została wydana w 1939.
Kantorovich wprowadził wiele nowych koncepcji i pojęć do nauki matematycznego programowania takich jak dawanie konieczne i dostateczne optymalności, warunki na podstawie dźwigania hyperplanes w rozwiązaniu punktu w produkcji odstępu, pojęciu primal - podwójne metody, interpretacja w ekonomiach mnożników, i kolumna - generowania metody użyta w programowaniu liniowym . Jedną z jego najbardziej podstawowych prac nad ekonomią była najlepsze użycie ekonomicznych surowców którą napisał w 1942 ale została publikowana dopiero w 1959. W tej pracy Kantorovich stosuje optimalizację technik do szerokiego zasięgu problemów w ekonomii.
On też proponował teorię ujęć ekonomii technicznych innowacji. Ta miała trzy komponenty a mianowicie: skutek na producencie, skutek na konsumencie i skutku wywodzącym się ze wzrastania ekonomicznego na potencjalne powstającym z innowacji.
Kantorovich był łącznym zwycięzcą 1975 Nagrody Nobla dla ekonomii dla jego pracy nad optymalizacją przydziału rzadkich surowców. Artykuł [12] pracy jest autobiografią którą Kantorovich musiał przedłożyć do Nagrody Nobla komitetowi który rozważał go dla nagrody.
Praca Kantorovicha byłaoparta na stosowaniu matematycznych metod szczególnie matematyczne programowanie do ekonomii.Ta właśnie praca przyniosła mu największą sławę, ale wplótł w nią również dużo innych obszarów matematyki, które obejmowały funkcjonalną analizę oraz analizę numeryczną i właśnie w tych granicach opublikował to na teorii pojęć funkcji, teorii złożonych zmiennych. Teorią tą szczególnie interesował się Bernstein, była to teoria przybliżająca wielomiany, rachunek odmianmtody znajdowania przybliżonych rozwiązań równań różniczkowych i opisowa teoria ustalania rozwiązań.
W 1929 opracował teorię analitycznych kompletów i klasyfikacji funkcji. Kontynuacją tej pracy było opracowanie w 1930 roku uporządkowanego wektora odstępów. Jednak nie zostało to zastosowane w architekturze komputerowej. Jak pisze Fet: "Opisujemy na krótko komputery tworzone na podstawie sugestii. Markow powiedział: "Matematyczny geniusz i ogromny zasięg jego zainteresowania i poznania".
Jego nadzwyczajny wkład w publikacje matematyczne, ekonomiczne i komputerowe został objęty liczbą ponad 300 prac i książek.
