Hadamard Jacques Salomon
ur: 8 grudnia 1865 w Wersalu - Francja
zm: 17 października 1963 w Paryżu - Francja
Hadamard studia wyższe pobierał w l?Ecole Normale Superieure w Paryżu. W 1892r. otrzymał tytuł doktora filozofii. Matematyką zajmował się już wcześniej. W 1896 roku podał całkowity dowód prawa rozmieszczenia liczb pierwszych, które pozwala bez tablic określić z dużym przybliżeniem ilość liczb pierwszych w dowolnym przedziale. W latach 1893 - 1897 pracuje na uniwersytecie w Bordeaux. W 1897 roku Hadamard został wykładowcą w Sorbonie, a w 1900 r. otrzymał tytuł profesora; tam pozostaje do roku 1901. W tym roku obejmuje wykłady w College de France. W 1912 r. powołano Hadamaida na członka Academie des Sciences (Akademia Nauk) w Pary-zu. W tym samym roku, nie rezygnując z poprzedniej pracy, podejmuje wykłady w Ecole Polytechnique i prowadzi je aż do roku 1937. Hadamard występował zdecydowanie przeciw wszelkim ograniczeniom w wyborze przedmiotu badań i metod matematycznego postępowania. Wydał obszerny i bardzo wartościowy podręcznik geometrii dla szkół średnich, tłumaczony na wiele języków, m.in. na język polski. Zajmował się teorią liczb, równaniami różniczkowymi, teorią funkcji analitycznych, równaniami fizyki matematycznej. Hadamard był prekursorem analizy funkcjonalnej. W kursie analizy matematycznej znane jest twierdzenie o promieniu zbieżności dla szeregu potęgowego pod nazwą twierdzenia Hadamarda - Cauchy'ego, a w teorii wyznaczników nierówności dla wartości bezwzględnej wyznacznika. Liczne kontakty naukowe łączyły go z najwybitniejszymi polskimi matematykami, m.in. z prof. Wacławem Sierpińskim. Po drugiej wojnie światowej został członkiem zagranicznym Polskiej Akademii Nauk. Zmarł w październiku 1963 roku.
