Greenhill Alfred

Matematycy Odsłon: 756

George Greenhill uczęszczał do Christ's Hospital School, gdzie został odznaczony a Thompson Mathematical Gold Medal, w 1866 dostał się do St John's College w Cambridge. Tam otrzymał liczne stypendia będac stypendystą Pitt Clubu, potem stypendystą Somerset, fundacjii naukowców i London University.Otrzymał także stypendium inżynierskie Whitworth.Został okrzyknięty "Second Wranglerem" w końcowych egzaminach w 1870 i razem z "the First Wranglerem"- R.Pendlebury otrzymał the Smith's Prize.Zaraz po ukończeniu studiów Greenhill został przyjęty do bractwa w St John's College.

Po krótkim czasie jako Profesor Matematyki stosowanej w the Royal Indian Engineering College, w Coopres Hill, Greenhill powrócił do Cambridge w 1873, gdzie został wykładowcą w Emmanuel College. W 1876 Greenhill został mianowany profesorem matematyki na the Royal Military Academy w Woolwich. Pełnił tą funkcję do 1908 kiedy to odszedł na emeryturę. Greenhill został wielokrotnie uhonorowany za swoją pracę. Został mianowany Wykładowcą the Royal Society w 1888, w 1902 otrzymał De Morgan Medal of the London Mathematical Society a w 1906 Royal Medal of the Royal Society.

Był członkiem the Council of the Royal Society i Dyrektorem the London Mathematical Society. W 1922 przewodniczył zespołowi przygotowujacemu tablicę funkcjii eliptycznych. Greenhill jest autorem kilku wspaniałych książek i artykułow. Wśród jego dzieł na uwage zasługują:

• Differential in integral calculus (1886),

• The applications of elliptic functions (1892),

• Treatise on hydrostatics (1894),

• Notes on dynamics (1908),

• Theory of stream lines with applications to an aeroplane (1910),

• Dynamics of mechanical flight (1912),

• Gyroscopic theory (1914)

Głównym nurtem pracy Greenhilla było pragnienie realizacji abstrakcyjnych teorii i kierunków badań rozwiązań określonych problemów. Stąd cenił zastosowanie analizy ponad samą analizą i starał się dokładnie opracować szczegóły mnóstwa różnych przypadków. Żeby go zainteresować, problem musiał mieć rzeczywiste odzwierciedlenie w materialnych rzeczach i w sposobach ich zachowania. Greenhill zjmował się głownie funkcjami eliptycznymi. Był zainteresowany głównie ich podejściem do dynamiki, hydrodynamiki, sprężystości i elektrostatyki.

Jak można sobie wyobrazić, Greenhill spędził większość życia pracując w firmie wojskowej, jego praca często skierowana była w strone zastosowania w balistyce i innych dziedzinach wojskowych. W 1879 stworzył teorię ruchu bryły w cieczy, którą następnie zastosował do wyjaśnienia ustabilizowania lotu wydłużonego pocisku poprzez bruzdowanie (gwintowanie). Ustalił najmniejszą prędkość kątową wokół własnej osi, dla której ustalony ruch obrotowy bryły będzie stabilny. To praktyczne zastosowanie, do którego odnosił się jako odnowienie teori matematyki, zyskało mu sławy w Woolwhich.

Ważnym wkładem wniesionym przez Greenhilla do teorii elastyczności były także jego badania nad największą długością jaką może mieć cylinder zanim przekroczy swoją własną wagę. Jego wnioski zawierały też obliczenia maxymalnej wysokości na jaką może urosnąć drzewo.