Fatou Pierre
ur: 28 lutego 1878 w Lorient - Francja
zm: 10 sierpnia 1929 w Pornichet - Francja
Wstąpił do Econole Normanle Superieure w Paryżu w 1898 roku aby rozpocząć studiowanie matematyki.Ukończył ją w 1901 roku i zdecydował sie że nie będzie podejmował posady "normalnego" matematyka, ponieważ nie było to na miarę jego ambicji i oczekiwań. Chciał podjąć prace w paryskim obserwatorium.Kiedy w końcu dostał posadę w tymże obserwatorium,Fatou kontynuował zgłebianie i udowadnianie swoich tez, dotyczacych matematyki.
Jego prace ujrzały światło dzienne w 1906 roku.dotyczyły one teorii całkowania oraz traktowały one także o funkcjach złożonych Fatou udowodnił, że jeśli funkcja jest całkowalna to posiada granice.Wynik jego badań odbił się także na pracach Privalowa, Plessnera i Marcela Riesza.
Mimo iż Fatou nie dał pełnego rozwiązania problemom które sobie postawił, jego prace odpowiedziały na wiele pytań, na które do tej pory nie znano odpowiedzi.Dotyczyły one między innymi odkryć Jordana.W 1907 roku Fatou zrobił doktorat, a głownym elementem decydującym o jego przyznaniu była właśnie w/w praca.Więcej na temat jego pracy można przeczytać w książce D.S.Alexandra "A history of comlex dynamics:from Schruder to Fatou and Julia".Ksiązka ta jest bardzo dobrym opisem tego rozdziału w historii matematyki. Jest napisana przystępnym językiem więc z całą pewnością warto ją przeczytać.
W 1915 roku Paryska Akademia Naukowa ogłosiła konkurs, w którym nagrodą było Grand Prix w 1918 roku. Tematem było problem całkowania z globalnego punktu widzenia.Autor książki o której mówiłam przed chwilą napisał że tacy matematycy jak Appel,Koenig, czy Emile Pacard przedstawili akademii bardzo ciekawe prace na ten temat.Wykozystywali oni w swoich pracach koncepcje Montela.Korzystał z niej również Fatou.Również bardzo dobrą pracę na ten temat napisał Julia, która jak się potem okazała wygrała konkurs.Była to praca bardzo zbliżona do pracy Fatou. Jednak każdy z nich wybrał inną drogę rozumowania, dążąc w sumie do tego samego.Julia przedstawił wyniki swojej pracy akademii w połowie 1917 roku.
Fatou ogłosił swoje odkrycia w notatce w grudniu 1917 roku.Była to część późniejszej pracy "Comptes Rendus".Celowo nie tłumaczyłam tego tytułu na język polski, bowiem w naszym języku praca ta nie musiała być tłumaczona dosłownie.Jak się okazało po jakimś czasie zarówno Fatou jak i Julia doszli do bardzo zbliżonych rezultatów, które sie bardzo niewiele od siebie różniły.Julia również potem dopisał swoje spostrzeżenia do pracy "Comptes Rendus". Jego dopiski zostały opublikowane 31 grudnia 1917 roku.Julia często konsultował postępy z Gorgem Humbertem z akademii.Ostatecznie jak już wspomniałam, główną nagrodę uzyskał Julia. Akademia jednak doceniła starania Fatou i przyznano mu dodatkową nagrodę za bardzo dobre opracowanie tematu.Życie Fatou bardzo się potem zmieniło, w końcu w 1928 roku uzyskał tytuł astronoma.Będąc astronomem, cały czas dalej zgłębiał temat którym zajmował się wcześniej. Dzięki temu że potrafił wykorzystać teorie związane z równaniami różniczkowymi, Fatou był w stanie udowodnić z dużą dokładnością wiele rzeczy związanych z orbitami planet, które według Gaussa mogły być sprawdzone tylko intuicyjnie. Studiował także ruch planet.
Chciał wytłumaczyć jak zachowałyby się dwie gwiazdy, gdzie jedna weszłaby w atmosferę drugiej. To by były najważniejsze szczegóły jego życia. Nie powinniśmy zapominać także jego prac związanych nad szeregami Taylora, gdzie badał między innymi zbieżność tych ciągów.
Chyba najbardziej znanym odkryciem jego życia było to że funkcja harmoniczna u > 0 w kuli ma niestyczne granice wszędzie w swojej ograniczonej powierzchni.Pierre Fatou urodził się 28 lutego 1878 roku w Lorient we Francji, a zmarł 10 sierpnia 1929 roku w Pornichet również we Francji.Z pewnością była to bardzo ważna postać w historii matematyki bez której współczesna matematyka nie mogła by się obejść.
