Britton John
ur: 18 listopada 1927 w Cottingham - Anglia
zm: 13 maja 1994 w Skye - Szkocja
John Britton uczęszczał do Beverley Grammar school od 1939 roku i zakończył swoją szkolną edukację w 1946 roku. W tym samym roku wstąpił na University college of Hull. Miał niezwykłe szczęście być nauczanym przez dwóch wybitynych znawców teorii grup w Hull. Byli to Bernhard Neumann i Hanna Neumann. Britton ukończył studia w Hull w 1950 roku, chociaż w tym czasie uniwersytet w Hull nie mógł przyznawać własnych stopni, więc Britton otrzymał stopień naukowy na Uniwersity of London.
Bernhard Neumann opuścił Hull, by objąć stanowisko w Menchesterze w 1948 roku, ale Neumannowie spędzili lato 1950 roku w Hull, i zorganizowali seminarium z algebry w ich domu. Britton wziął udział w tym seminarium, które posłużyło mu jako wstęp do badań algebry. Wtedy Britton zaczął studiować w Hull, by otrzymać drugi stopień naukowy, nadzorowany przez Hannę Neumann.. Ten stopień, znowu w Londynie, otrzymał w 1951 roku.
Britton udał się do Menchesteru, gdzie Bernhard Neumann nadzorował jego studia doktoranckie. Jego praca dyplomowa traktowała o "Word problem for groups". Rozszerzył prace Tartakovskiego, o problemach sformułowanych przez Dehna.
Po przymusowej służbie wojskowej, Britton przyjął stanowisko wykładowcy na uniwerytecie w Glasgow, gdzie kontynuował badania "Word problem for groups". Jego prace przyciągnęły uwagę czołowego eksperta w zakresie "Word problem for groups", Billa Boone. Boone zaprosił Brittona na uniwersytet w Illinois na rok akademicki 1960-61. To okazało się być ważnym wydarzeniem dla Brittona, poniewaz jego prace stały się szeroko znane i bardzo wpływowe w teorii grup.
Britton został mianowany docentem na Uniwersity of Kent at Canterbury w 1966 roku i pozostał tam do momentu, kiedy objął katedrę matematyki na Queen Elizabeth College London w 1973 roku. Britton Pozostał w Londynie do końca swojej kariery zawodowej, odchodząc na emeryturę w 1988 roku.
Britton nie lubił zajmować się licznymi małymi matematycznymi problemami. Raczej interesowały go największe problemy w jego dziedzinie - kombinatorycznej teorii grup.
Jego sposób pracy polegał na tym, by być przygotowanym do poświęcenia wielu lat swojego życia na pracę nad jednym, ważnym problemem. Po dokonaniu sporego wkładu w "Word problem for groups", Britton skupił się na " Burnside Problem". Novikov ogłosił w 1959 roku, że udowodił fakt iż: dla n>71 istnieje skończenie generowana nieskończona grupa, której wszystkie elementy posiadają inne dziedziczne n.
Jednakże Novikov nie ogłosił samego dowodu. Britton słusznie podejrzewając, że Novikov napotkał trudności, zaczął pracować nad "Burnside Problem" sam. Pracując wspólnie z Adianem, Novikov był w stanie udowodnić to twierdzenie, chociaz dowód wymagał, aby n było dużo większe niż 71., i opublikowali swoje wyniki w 1968 roku.
Publikacja dowodu przekonałaby wiekszoś ludzi do poddania się, ale nie Brittona. Wytrwał przy swoim monumentalnym zadaniu i w 1970 roku stwierdził że jego praca jest kompletna. Dowód obejmował prawie 300 stron i został opublikowany w 1973 roku. Jednakże Adian znalazł błąd w rozumowaniu Brittona.
Britton nigdy nie odzyskał matematycznej pewności, nie był już nigdy w stanie zajmować się większym problemem..Opublikował później trzy prace, ale o mniejszym znaczeniu. Jednym z jego późniejszych prac było wydanie publikacji zebranych dzieł.
