Bernoulli Daniel
ur: 8 lutego 1700 Groningen - Holandia
zm: 17 marca 1782 Bazylea - Szwajcaria
Urodził sie w Groningen (Holandia), gdzie jego ojciec Jan pracował do roku 1705. Daniel uczył się matematyki u ojca i u starszego brata Mikołaja II (1695 - 1726). Jednocześnie studiował medycynę i w roku 1721 złożył w Bazylei przepisane egzaminy i obronił rozprawę na temat oddychania. Pewien czas spędził we Włoszech, celem doskonalenia się w praktyce lekarskiej i tamże w roku 1724 wydał Studia matematyczne, które przyniosły mu rozgłos. Wkrótce powołany został z bratem Mikołajem do Petersburskiej Akademii Nauk, w której czynny był od jesieni 1725 r. około ośmiu lat. Według umowy Daniel Bernoulli miał obowiązek zajmowania się fizjologią i zastosowaniem do niej metod matematycznych; badania w tym kierunku, przede wszystkim nad mechaniką ruchu zwierząt, zapoczątkował Włoch G. Borelli (1608-1679). Fizjologią D. Bernoulli zajmował się zresztą tylko przez krótki czas, na ogół interesował się mechaniką, fizyką i matematyką.
W roku 1728 oficjalnie przeszedł ze stanowiska profesora akademickiego fizjologii na stanowisko profesora matematyki. Wróciwszy w r. 1733 do Bazylei, otrzymał na tamtejszym uniwersytecie katedrę anatomii i botaniki i dopiero od r. 1750 objął katedrę fizyki. Akademia Petersburska utrzymała w mocy, po wyjeździe D. Bernoulliego, jego prawo do godności członka honorowego (zagranicznego) i dożywotniej pensji; do końca życia pozostawał w związkach naukowych z nią, publikując w jej wydawnictwach większą część swych prac.
Dla postępu nauk matematyczno-fizycznych wielkie znaczenie miała jego korespondencja naukowa, w szczególności zaś trwająca około 40 lat korespondencja z Eulerem, której podstawowa treść znalazła się stopniowo w drukowanych pracach obu korespondentów.
W Petersburgu D. Bernoulli przygotował większą pracę z hydrodynamiki, zawierającą opis wielu doświadczeń i badanie teoretyczne wielu problemów. W ostatecznej redakcji to klasyczne dzieło, w którym mechanika cieczy i gazów po raz pierwszy potraktowane zostały jako oddzielna dyscyplina, wyszło w Strasburgu w r. 1738 pod tytułem Hydrodynamika, czyli studia nad siłami i ruchami cieczy (Hydrodynamica sive de viribus et motibus fluidorum commentarii). Podane było w nim, między innymi, znane obecnie każdemu inżynierowi-hydraulikowi równanie Bernoulliego, wyrażające zależność między ciśnieniem i prędkością idealnej ciężkiej cieczy na danej głębokości pod jej powierzchnią.
