Weyl Hermann
ur: 9 listopada 1885 w Elmshorn - Niemcy
zm: 8 grudnia 1955 w Zurychu - Szwajcaria
Hermann Weyl to znany matematyk, fizyk i filozof niemiecki, żyjący aa przełomie XIX i XX wieku. Urodził się on 9 listopada 1885 r. w Elmshorn (Schle-swig-Holstein). Już w 28 roku życia został mianowany profesorem politechniki w Zurychu, a później uniwersytetu w Getyndze.
W roku 1933 wyjeżdża Weyl na stałe do Stanów Zjednoczonych, gdzie przez 18 lat był profesorem uniwersytetu w Princeton. Był członkiem Narodowej Akademii Nauk w Waszyngtonie.
Prace Weyla z zakresu matematyki dotyczą bardzo wielu gałęzi. W początkowych pracach zajmował się szeregami trygonometrycznymi, równaniami różniczkowymi i całkowymi. W teorii funkcji zmiennej zespolonej dał gruntowne podstawy łych działów, które opierają się na pojęciu powierzchni Riemanna.
Z nazwiskiem jego związane zostały na zawsze takie pojęcia jak; przestrzeń Weyla, koneksja Weyla oraz sumy Weyla (1914); te ostatnie mają duże zastosowanie w teorii liczb. Podobnie jak współcześnie z nim żyjący E. Cartan, Weyl zajmował się głównie teorią grup ciągłych, znajdując szereg zastosowań w geometrii różniczkowej, w fizyce, zwłaszcza w teorii względności. Wprowadził ważne pojęcie afinicznej przestrzeni spójności, odgrywające znaczną rolę w geometrii różniczkowej i fizyce.
Obok tak licznych prac nowatorskich z zakresu różnych działów matematyki, pod koniec swej pracy naukowej i dydaktycznej, na cztery lata przed śmiercią, wygłosił cykl prelekcji na temat "Symetria" na uniwersytecie w Princeton. Są to wykłady o charakterze popularnonaukowym, które sam nazwał "łabędzim śpiewem w przeddzień wycofania się z Institute for Advanced Study". Na podstawie tych wykładów można wyrobić sobie pewien sąd o Weylu jako o człowieku. Zadziwiający jest u tego wybitnego naukowca-matematyka szeroki horyzont zainteresowań i wiedzy z szeregu innych nauk, jak: sztuka, literatura, nauki biologiczne. Uwzględniając fakt, że wiele prac poświęcił i filozofii, ma się pełny obraz nieprzeciętnej miary człowieka.
Nie wszystkie próby naukowe Weyla były uwieńczone sukcesem. Zakończyła się fiaskiem próba podania tzw. "jednolitej teorii pola". Podobnie na gruncie filozofii nie osiągnął poważniejszych wyników, reprezentował bowiem kierunek idealistyczny (subiektywizm). Stosunek Weyla - Niemca - do faszyzmu niemieckiego charakteryzuje w pełni jego wypowiedź w Wiedniu 1937 r. na temat swastyki: ?W naszych czasach stała się ona straszniejszym symbolem terroru od wężami opasanej głowy meduzy?
Zmarł w Zurychu w grudniu 1955 r. przeżywszy siedemdziesiąt lat, wypełnionych pracą naukową, wnoszącą do ogólnej skarbnicy nauki niemały dorobek.
