Straszewicz Stefan
ur: 1889
zm: 1983
Straszewicz Stefan, ur. 1889 zm. 1983, matematyk. dydaktyk: należał do warszawskiej szkoły matematycznej. Straszewicz studiował na uniwersytecie w Zurychu. W 1914 uzyskał stopień doktora filozofii w zakresie matematyki. Promotorem pracy doktorskiej Straszewicz bvł matematyk niem. E. Zermelo, jeden z twórców aksjomatyki teorii mnogości Od 1927 S. był profesorem Politechniki Warszawskiej. W okresie okupacji hitlerowskiej wykładał na tajnych kompletach, a do 1945 pełnił funkcje rektora tajnej Politechniki Warszawskiej. Pierwsze prace S. dotyczyły teorii mnogości i topologii. Jednym z ważniejszych dokonań S. było uogólnienie wyników Z. Janiszewskiego o rozcinaniu płaszczyzny. Równocześnie z pracą naukowa S. rozwijał działalność dydaktyczną i organizacyjna w szkolnictwie wyższym i średnim. W okresie międzywojennym (1920-1939) był wydawca czasopisma "Przegląd Matematyczno-Fizyczny i członkiem redakcji czasopism dla nauczycieli szkół średnich "Parametr" oraz "Matematyka i Szkoła" Po II wojnie światowej był członkiem Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. Położył duże zasługi w dziedzinie opracowania nowych programów nauczania matematyki w szkole podstawowej i średniej. Jest autorem i współautorem wielu podręczników matematyki, które w okresie międzywojennym miały istotny wpływ na podniesienie poziomu nauczania lego przedmiotu. Zawierały one nowe koncepcje realizacji programu matematyki w szkołach, jak np. koncepcja wprowadzenia przekształceń geometrycznych (symetria zwierciadlana i jednokładność) jako podstawy nauczania geometrii elementarnej. S, reprezentował Polskę na wielu międzynarodowych kongresach matematycznych i brał czynny udział w pracach Międzynarodowej Komisji Nauczania Matematyki jako jej wiceprezes i jednocześnie przewodniczący Polskiej Podkomisji Narodowej. Przy współudziale S, w 1949 została zorganizowana pierwsza olimpiada matematyczna. Przez dwadzieścia lat S. był przewodniczącym Komitetu Głównego olimpiad.
