Jacobi Karl Gusta Jacob
ur: 10 grudnia 1804 w Poczdamie - Niemcy
zm: 18 lutego 1851 w Berlinie - Niemcy
Karl Gustav Jakob Jacobi urodził się w Poczdamie jako syn berlińskiego bankiera. Jego starszy brat był znanym i cenionym fizykiem, profesorem w Petersburgu. Matematyką zainteresował się bardzo wcześnie. Jej też poświęcił wiele uwagi w szkole średniej, po ukończeniu której rozpoczął studia matematyczne w Berlinie. Jego kariera naukowa była wprost błyskawiczna. Jesienią 1825 roku, mając zaledwie 21 lat, Jacobi otrzymał tytuł doktora. Wiosną następnego roku wyjechał do Królewca, gdzie rozpoczął pracę na uniwersytecie. Zyskał sobie powszechną opinię dobrego pedagoga. Jednocześnie stale pogłębiał swą wiedzę - matematyczną. W Królewcu otrzymał tytuł docenta, a w rok później (1827 r.) profesora nadzwyczajnego. W 1835 roku, kiedy ukończył 31 rok życia, Karl Jacobi zdobył tytuł profesora zwyczajnego. W 1836 roku został członkiem berlińskiej Akademii Nauk.
Jacobi jest jednym z twórców teorii funkcji eliptycznych. Uczony ten odkrył szereg praw z teorii liczb, algebry liniowej, badał równania różniczkowe dynamiki, zajmował się równaniami pierwszego rzędu o pochodnych cząstkowych. Jacobi wprowadził pojęcie wyznacznika funkcyjnego, nazywanego jakobianem.
Pojęcie to - znane każdemu, kto zetknął się z wyższą matematyką - odgrywa zasadniczą rolę m.in. przy zamianie zmiennych w całkach wielokrotnych. Pracował nad wieloma zagadnieniami matematycznymi. Trudno byłoby znaleźć gałąź ówczesnej matematyki, w której nie byłoby jakiegoś wkładu pracy Jacobiego. Główne jego dzieło to "Fundamenta novae theoriae functionum ellipticarum". Mimo swego młodego wieku był znanym i cenionym wykładowcą.
Jacobi interesował się również polityką. Początkowo należał do zwolenników króla, później opowiedział się, choć nigdy zdecydowanie, po stronie rewolucjonistów. Jacobi w swej pracy naukowej podejmował na nowo szereg problemów porzuconych przez Gaussa i Lagrange'a. Dokończył np. tablice dotyczące równości xn=A, którą Gauss wykonał tylko dla liczb w zakresie do 89. Jacobi rozszerzył ją na wszystkie liczby w zakresie do 1000. Kontynuował on rozpoczęte przez Lagrange'a zagadnienia dotyczące równań podziału okręgu oraz prace Gaussa z zakresu teorii liczb. W 1829 roku Jacobi rozpoczął pracę nad teorią funkcji analitycznych. W 1834 roku opublikował swe osiągnięcia dotyczące form kwadratowych. Interesował się także prawami zachodzącymi w zbiorze liczb całkowitych. Starał się zastosować teorię funkcji eliptycznych w geometrii analitycznej, na przykład za pomocą całki eliptycznej przekształcił konforemnie elipsoidę na płaszczyznę.
Bardzo intensywna praca naukowa szybko wyczerpała młody organizm. W 1843 roku Jacobi opuszcza Królewiec i udaje się na leczenie do Włoch. Stamtąd wyjechał do Berlina. Pracował jeszcze tylko kilka lat. 18 lutego 1851 roku umarł w Berlinie na ospę. Zbiór wszystkich jego prac wydała Akademia Berlińska w 8 tomach w latach 1881 - 1891.
