Biernacki Mieczysław

Matematycy Odsłon: 931

Życie, działalność naukowa i dydaktyczna Mieczysława Biernackiego wiązały się z dwoma miastami uniwersyteckimi Lublinem i Poznaniem. Urodził się w Lublinie 30 marca 1891 r. w rodzinie inteligenckiej (ojciec był lekarzem i publicystą). Jako uczeń średniej szkoły im. Stanisława Staszica uczestniczył w strajku szkolnym 1905 r. Szkołę ukończył w 1909 roku i w tym samym roku rozpoczął studia chemiczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był to okres, gdy pustoszały sale wykładowe, a młodzież oddawała się całkowicie życiu ideowo - organizacyjnemu. Atmosfera ta nie pozostała bez wpływu na Mieczysława Biernackiego. Z powodu udziału w akcji protestacyjnej przeciwko wykładom księdza Zimmermana zmuszony był w roku 1911 przerwać naukę. Po pewnym czasie wyjechał na studia do Paryża. Jednak i tym razem nie mógł ich ukończyć. Przerwała je pierwsza wojna światowa. Wstąpił ochotniczo do armii francuskiej. Był dwukrotnie ranny. Do Polski powrócił z armią gen. J. Hallera. W roku 1923 uzyskał licencjat (francuski stopień naukowy niższy od stopnia doktora, często bardziej ceniony od doktoratów wielu uniwersytetów innych państw) nauk matematycznych na Sorbonie, a w roku 1928 stopień doktora. Wrócił jednakże do kraju. Po roku pracy asystenckiej na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie zostaje powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego matematyki na Uniwersytecie Poznańskim w 1929 roku. Pracuje tu do wybuchu wojny. Lata okupacji spędza w rodzinnym Lublinie. Po wyzwoleniu brał czynny udział w organizowaniu Uniwersytetu Marii Curie - Skłodowskiej w Lublinie, gdzie objął Katedrę Matematyki. W roku 1946 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności. Wśród jego uczniów można by wymienić wielu żyjących i pracujących twórczo matematyków polskich.

Terenem prowadzonych przez niego badań naukowych była przede wszystkim teoria funkcji analitycznych; w tej dziedzinie pozostawił wiele wartościowych prac i wyników. Wymienić tu należy wyniki dotyczące teorii funkcji jednokrotnych i p - krotnych, a wśród nich wprowadzenie płodnego pojęcia funkcji średnio p - krotnej, wyniki dotyczące funkcji polowo p - krotnych i funkcji podporządkowanych. Przedmiotem części prac Biernackiego była klasyczna teoria wielomianów. Zajmował się również innymi działami analizy matematycznej, w tym teorią równań różniczkowych. Jest autorem dwutomowego podręcznika geometrii różniczkowej, przez wiele lat jedynego w polskiej literaturze matematycznej. Wśród tej wielostronnej twórczości naukowej dużo jest osiągnięć takich, które wpłynęły twórczo na wielu innych matematyków.