Stevin Simon
ur: 1548 w Brugii - Belgia
zm: 1620 w Hadze - Holandia
Simon Stevin, flamandzki matematyk, inżynier i przyrodnik, urodził się w Bruges we Flandrii w 1548 r. Pracował początkowo jako buchalter u jednego z kupców w Bruges, potem w Antwerpii. W latach 1571-81 podróżował po Europie. Był w Prusach, Szwecji, Norwegii i Polsce. Osiadłszy w Niderlandach wstąpił na uniwersytet w Leydzie, gdzie studiował matematykę i inne nauki ścisłe. Następnie został tam wykładowcą matematyki, a także inżynierem w wojsku księcia Maurycego Orańskiego hrabiego Nassau, a w ostatnich latach życia pełnił obowiązki inspektora obwałowań nadmorskich i urządzeń hydrotechnicznych.
Stevin uzyskał wiele cennych wyników w technice, w szczególności w dziedzinie fortyfikacji i sztuce wojennej. W 1600 r. zbudował wóz żaglowy, który pędzony wiatrem miał szybkość większą niż wozy konne. W fizyce jego największe wyniki dotyczą statyki i hydrostatyki. Oryginalna jest jego teoria równi pochyłej, która jako symbol charakteryzujący jego twórczość była umieszczona w środku tarczy herbowej, na tytułowej karcie dzieła "Hypomnemata mathematica" (1665, łac. przekład). W 1585 r. napisał dzieło "Dziesiątka" ("De Thiende" bardziej rozpowszechniło się we francuskim tłumaczeniu pt. "Le Disme"), w którym główną jego zasługą było wpro wadzenie ułamków dziesiętnych. Nie wiedziano wówczas w Europie o odkryciu wcześniejszym Al.-Kaszi'ego (matematyk irański zmarły ok. 1430 r.). W dziele tym zaproponował również dziesiętny układ miar i monet. W tym samym roku wydał w Leydzie "L'arithmetique" (Arytmetykę) zawierającą nie tylko wykład arytmetyki, ale i algebry. Działanie mnożenia wielomianów znał już Diofant (przynajmniej dla wielomianów niewysokiego stopnia), ale jeśli chodzi o dzielenie, to pierwszym był Stevin, który ? posługując się omówionym własnym znakowaniem potęg ? wpadł na pomysł wykorzystania go do uogólnienia "algorytmu Euklidesa" do wyznaczania największego wspólnego podzielnika dwóch wielomianów. Niezbyt wygodna symbolika Stevina nie miała zwolenników. Współcześnie wprowadzona przez Viete'a symbolika algebraiczna, bardziej praktyczna i elegancka, przyjęła się w matematyce na stałe.
W "Arytmetyce" Stevin traktował liczbę jako ilość ciągłą, w szczególności uważał, że "jedność jest podzieliła". Także liczby ujemne ? choć ostrożnie ? zaliczał do liczb. Koncepcja jednolitego pojęcia liczby wprowadzona przez niego zwyciężyła w XVII w. w pracach m.in. Wallisa i Newtona i miała duże znaczenie w formowaniu matematyki wielkości zmiennych.
Duże znaczenie dla matematyki miało dzieło Stevina o statyce, napisane po flamandzku w 1586 r. Zawierało ono wkład w formowanie pojęć rachunku różniczkowego i całkowego. Wyznaczał w nim środki ciężkości figur płaskich. Był w swoich rozważaniach bardzo bliski pojęcia granicy.
Uprościł metodę wyczerpywania Archimedesa, przyjmując w dowodach tylko dowód wprost, opuszczał natomiast dwukrotne sprowadzenie do niedorzeczności. W kwadraturach, tzn. przy obliczaniu pól, posługiwał się tylko jedną z figur aproksymujących (bądź opisaną, bądź wpisaną). Dzieło Stevina ze względu na język flamandzki nie było rozpowszechnione. Weszło w skład wydań flamandzkiego, i francuskiego i łacińskiego jego prac wydanych w latach 1605-1608 ("Hypomnemata mathematica"), lecz dopiero od przekładu na język francuski przez Girarda w 1625 i 1634 r., z cenn1 ni uzupełnieniami tłumacza, stało się znane i dostępne. Wówczas były już znane inne metody, mimo to u wielu matematyków po 1634 r. zauważa się wpływ jego metod. Dorobek Stevina w tym zakresie miał wpływ na następców, m.in. Barrowa (1630-1677, profesor matematyki w Londynie i Cambridge, nauczyciel Newtona) czy Fermata, a bez opracowań Barrowa i Fermata nie było możliwe wprowadzenie rachunku różniczkowego V całkowego przez Newtona i Leibniza. Stevin zmarł w 1620 r. w mieście Leyda.
