Musielak Julian
ur: 7 listopada 1928 roku w Poznaniu - Polska
Profesor Julian Musielak urodził się 7 listopada 1928 roku w Poznaniu. Jego ojciec Antoni i matka Halina, z domu Maeusel, byli urzędnikami Samorządu Wojewódzkiego w Poznaniu. Żonaty od 1953 roku z Heleną, z domu Perdziak, jest ojcem 3 córek i 2 synów.
Lata szkolne - W latach 1935-1939 Julian Musielak uczęszczał do prywatnej Szkoły Powszechnej pod wezwaniem św. Kazimierza w Poznaniu. W czasie wojny, w latach 1942-1945, pracował jako robotnik pomocniczy początkowo w Archiwum Państwowym w Poznaniu, a później w Urzędzie Pocztowym nr 1 w Poznaniu. W latach 1945-1947 był uczniem Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Bergera w Poznaniu, typu matematyczno-fizycznego. Egzamin dojrzałości złożył 7 lutego 1947.
Od 1946 do 1951 studiował matematykę na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego. W pierwszym trymestrze był słuchaczem nadzwyczajnym. Studia ukończył 23 października 1951 roku uzyskując dyplom magistra filozofii w zakresie matematyki. Promotorem jego pracy magisterskiej pt. "O przestrzeniach Besicovitcha uogólnionych funkcji prawie okresowych" był profesor Władysław Orlicz.
Kariera zawodowa - Od 1 września 1949 do końca lutego 1957 pracował kolejno na stanowisku zastępcy asystenta, asystenta i starszego asystenta w Zakładzie Matematyki Uniwersytetu Poznańskiego, kierowanym przez profesora Władysława Orlicza.
Od 1 marca 1957 do 31 grudnia 1962 był adiunktem Zakładu Matematyki a następnie, po podziale Zakładu na dwie Katedry, był adiunktem w Katedrze Matematyki I, kierowanej przez profesora Orlicza.
2 kwietnia 1958 roku Rada Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UAM nadała mu stopień naukowy kandydata nauk matematycznych. Tytuł ten uzyskał za pracę pt. "O bezwzględnej zbieżności szeregów Fouriera funkcji prawie okresowych oraz funkcji okresowych wielu zmiennych" napisaną pod kierunkiem profesora Orlicza.
9 czerwca 1962 roku uzyskał, na podstawie rozprawy pt. "On some spaces of functions and distributions", stopień naukowy docenta habilitowanego. Recenzentami pracy byli profesorowie: Stanisław Hartman, Władysław Orlicz oraz Roman Sikorski. Za szczególne osiągnięcia naukowe przedstawione w rozprawie habilitacyjnej przyznano mu w roku 1964 Nagrodę Ministra Szkolnictwa Wyższego III-ego stopnia.
Od 1 stycznia 1963 do roku 1969 był zatrudniony jako docent etatowy w Katedrze Matematyki I, a następnie w nowo utworzonym Instytucie Matematyki UAM.
5 kwietnia 1971 roku Rada Państwa przyznała mu tytuł profesora nadzwyczajnego, w wyniku czego uzyskał on stanowisko profesora na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Tytuł naukowy profesora zwyczajnego otrzymał 21 maja 1980 roku.
Profesor Musielak aktywnie uczestniczył w zarządzaniu Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W roku 1966 zorganizował Studium Wieczorowe Matematyki przy Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UAM i w latach 1966-1969 był jego kierownikiem. Jednocześnie w nowo utworzonym Instytucie Matematyki został z dniem 1 września 1969 zastępcą dyrektora do spraw naukowych. Funkcję tę pełnił do 31 sierpnia 1975 roku. Był organizatorem Zakładu Teorii Funkcji Rzeczywistych, powstałego w Instytucie Matematyki. Funkcję kierownika Zakładu pełnił przez 30 lat, od 1 października 1969 do 31 sierpnia 1999. W latach 1975-1978 był prodziekanem do spraw studenckich Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UAM, a następnie w latach 1978-1981 prodziekanem do spraw ogólnych Wydziału Matematyki i Fizyki oraz dziekanem tego Wydziału w latach 1981-1984. W roku 1984 wybrany został prorektorem do spraw współpracy z zagranicą UAM i funkcję tę pełnił do 30 listopada 1985 roku. Od 1 lutego 1991 do 31 sierpnia 1993 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Matematyki na Wydziale Matematyki i Fizyki UAM.
Profesor Musielak pracował nie tylko na Uniwersytecie w Poznaniu, lecz prowadził także badania naukowe i wykłady na wielu innych uczelniach i w ośrodkach naukowych, takich jak: Instytut Matematyczny PAN, Instytut Matematyki Politechniki Poznańskiej. Był stypendystą Tata Institute of Fundamental Research w Bombaju. Jako profesor wizytujący pracował w Stanach Zjednoczonych na Uniwersytecie Notre Dame (University of Notre Dame) w Notre Dame w stanie Indiana oraz w Niemczech na Uniwersytecie im. Marcina Lutra (Martin Luther-Universität) w Halle i na Uniwersytecie im. Christiana Albrechta (Christian-Albrechts-Universität) w Kilonii.
Zainteresowania naukowe - Profesor Julian Musielak wniósł duży wkład w rozwój analizy matematycznej, w szczególności analizy funkcjonalnej. Wiele jego prac znalazło trwałe miejsce w literaturze światowej.
W jego badaniach naukowych początkowo przeważała problematyka szeregów Fouriera względem układu trygonometrycznego i innych układów ortogonalnych, zwłaszcza układu Haara. Badania te były później kontynuowane w wielu aspektach, także dla innych układów ortogonalnych niż układ trygonometryczny, m.in. w pracy wspólnej ze Zbigniewem Ciesielskim, ogłoszonej w Colloquium Mathematicum w roku 1961, dotyczącej układu Haara. Praca ta znalazła kontynuację zarówno w dalszych badaniach Zbigniewa Ciesielskiego, poświęconych układowi Franklina, jak i w pracach rosyjskiej szkoły Uljanowa.
W kolejnych pracach profesor Musielak nawiązywał do konstruktywnej teorii funkcji, a przede wszystkim do aproksymacji wielomianami trygonometrycznymi i za pomocą innych klas funkcji. W dziedzinach tych napisano pod jego kierunkiem 14 prac doktorskich. Z początkiem lat 60. ukazała się seria wspólnych prac Juliana Musielaka i Władysława Orlicza pt. "Notes on the theory of integral". Prace te dotyczyły całek wektorowych skończenie addytywnych oraz całek w sensie słabym.
W rozprawie habilitacyjnej, ukończonej w roku 1962 (niecałe 4 lata po doktoracie), wprowadził i zbadał dystrybucje M-całkowalne i ich przestrzenie, stanowiące naturalne uogólnienie przestrzeni Orlicza. Na ten temat napisano pod jego kierunkiem 2 prace doktorskie.
Istotną rolę w twórczości naukowej Juliana Musielaka odgrywały przestrzenie modularne. Ogólna aksjomatyka tych przestrzeni została sformułowana w 1959 roku we wspólnej pracy Władysława Orlicza i Juliana Musielaka. Sformułowali oni tam po raz pierwszy aksjomatykę modularu bez częściowego porządku i bez zakładania wypukłości modularu. Ta praca i jej kontynuacja wywarły znaczny wpływ na rozwój teorii przestrzeni modularnych i uogólnionych przestrzeni Orlicza. Zbadane wówczas przestrzenie funkcyjne nazwano później przestrzeniami Musielaka-Orlicza.
Autorzy przebadali również inne przykłady przestrzeni modularnych, m.in. funkcji o skończonej wariacji, funkcji mocno limesowalnych i funkcji całkowalnych z mieszanymi normami. W dziedzinach profesor Musielak wypromował 11 prac doktorskich.
W roku 1983 Profesor napisał monografię "Orlicz Spaces and Modular Spaces", wydaną przez Springera w serii Lecture Notes in Mathematics. Monografia ta była i jest znaczącym źródłem w tej dziedzinie badań. Na przełomie lat 60. i 70. prof. Musielak wprowadził i zbadał, we współpracy z innymi matematykami, różne klasy przestrzeni nawiązujących do przestrzeni modularnych. Były to przestrzenie przeliczalnie modularne, bimodularne, dwumodularne i F-modularne, a także przestrzenie oparte o rodziny modularów zależnych od parametru. Pod koniec lat 70. uzyskał, współpracując z Henrykiem Hudzikiem i Ryszardem Urbańskim, wyniki z zakresu interpolacji operatorów w przestrzeniach Musielaka-Orlicza funkcji wektorowych, wspólnie zaś z Henrykiem Hudzikiem i Anną Kamińską uzyskał wyniki dotyczące operatora splotu w przestrzeniach Orlicza oraz współczynnika wypukłości tych przestrzeni.
W latach 80. i 90. profesor Musielak prowadził badania głównie z zakresu liniowych i nieliniowych operatorów całkowych oraz ich zastosowań w teorii aproksymacji, teorii równań całkowalnych nieliniowych i w teorii limesowalności, z wykorzystaniem aparatu funkcyjnych przestrzeni modularnych. Tej tematyki dotyczyły 4 prace doktorskie, napisane pod jego kierunkiem.
W ostatnim dziesięcioleciu prace Juliana Musielaka dotyczyły przede wszystkim nieliniowych operatorów całkowych w przestrzeniach funkcyjnych i ich zastosowań, przy czym znaczna część tego dorobku powstała we współpracy z matematykami włoskimi Carlo Bardaro i Gianluca Vinti z Perugii.
Dorobek naukowy profesora Musielaka stanowią 157 prace naukowe, w tym 3 podręczniki, 5 skryptów, 1 monografia oraz wiele artykułów przeglądowych, biograficznych i popularnonaukowych.
W roku 1976 w PWN wydano "Wstęp do analizy funkcjonalnej". W 1993 roku wydano w Wydawnictwie Naukowym UAM "Analizę Matematyczną", tom I, część 1 i 2 a w 1999 roku tom II , napisaną przez Profesora i małżonkę dr Helenę Musielak. Za osiągnięcia w dziedzinie wyróżniających się podręczników dla studentów Profesor otrzymał, w roku 1977, nagrodę Ministra Oświaty i Wychowania II-ego stopnia.
Profesor utrzymuje ożywione kontakty naukowe z wieloma uniwersytetami. Wyniki swoich badań prezentował on wielokrotnie na konferencjach krajowych i zagranicznych. W roku 1969 organizował konferencję "Functional Analysis", a w roku 1972 konferencję "Theory of Approximation", które odbyły się w Poznaniu. W Poznaniu był jednym z inspiratorów i organizatorów badań naukowych dotyczących przestrzeni funkcyjnych.
Profesor wygłaszał wielokrotnie odczyty przeglądowe z matematyki na posiedzeniach Polskiego Towarzystwa Matematycznego, Polskiego Towarzystwa Fizycznego i Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Za swoją działalność naukową był wielokrotnie wynagradzany, między innymi w roku 1981 i 1984 uzyskał nagrody naukowe I-ego stopnia Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki.
Działalność pedagogiczna - Profesor miał i ciągle ma aktywny udział w kształceniu młodych kadr naukowych dla różnych uczelni w Polsce. W ciągu 50 lat pracy prowadził wykłady, ćwiczenia i seminaria z większości przedmiotów matematycznych, kursowych lub fakultatywnych, dla studentów matematyki, fizyki, chemii na studiach dziennych, wieczorowych, zaocznych, podyplomowych i doktoranckich oraz dla asystentów Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza i innych uczelni. Od ponad trzydziestu lat prowadzi seminarium naukowe z analizy funkcjonalnej i teorii funkcji rzeczywistych. Profesor Musielak wypromował na UAM ponad 500 prac magisterskich w zakresie matematyki. 36 osób przygotowało pod jego kierunkiem rozprawy doktorskie. Był opiekunem licznych stażystów z kraju i zagranicy. Jego dziewięciu studentów pracuje na stanowisku profesora. Napisał około 60 recenzji rozpraw doktorskich, 14 recenzji rozpraw habilitacyjnych i 4 recenzje wniosków o tytuły naukowe. W różnych okresach swej działalności opiekował się studenckim kołem matematycznym, pomagając studentom rozwijać ich zainteresowania.
W dowód uznania za kształcenie kadry naukowej profesor Musielak uzyskał nagrody Ministra Szkolnictwa Wyższego: III-ego stopnia (1969), II-ego stopnia (1975), I-ego stopnia (1988) oraz Medal 80-lecia Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (1999).
W uznaniu zasług w pracy dydaktycznej w punktach konsultacyjnych UAM, Rada Narodowa Szczecina przyznała mu w 1966 roku odznakę "Gryfa Pomorskiego", a Rada Narodowa Zielonej Góry przyznała mu w roku 1976 odznakę "Za Zasługi dla Rozwoju Województwa Zielonogórskiego". W 1980 roku za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej.
Działalność organizacyjna - Od roku 1974 do 1998 profesor Musielak był członkiem Komitetu Nauk Matematycznych Polskiej Akademii Nauk, a w latach 1987-1989 członkiem Prezydium tegoż Komitetu. W latach 1973-1978 był członkiem Zespołu Rzeczoznawców Matematyki przy Instytucie Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Warszawie, w latach 1976-1978 członkiem Zespołu Programów Szkolnych przy Ministerstwie Oświaty i Wychowania. W latach 1984-1989 był członkiem Zespołu Naukowo Dydaktycznego Nauk Ścisłych w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Profesor Musielak jest aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Pełnił w nim szereg odpowiedzialnych funkcji. Na forum ogólnopolskim, w latach 1989-1991 był wiceprezesem, a w latach 1991-1993 prezesem PTM. Od 1978 roku jest członkiem Jury Nagród Głównych PTM, w latach 1974-1980 był członkiem Komisji Zarządu Głównego PTM do spraw Szkolnictwa Wyższego oraz jej przewodniczącym w latach 1980-1981.
W latach 1962-1967 i 1973-1977 1989 był wiceprezesem, a latach 1971-1973 i 1987-1989 prezesem Poznańskiego Oddziału PTM. Przez dwie kadencje (1969-1971, 1981-1983) był członkiem Komisji Rewizyjnej przy Zarządzie Głównym PTM oraz jej przewodniczącym w latach 1987-1988.
W latach 1993-1996 był członkiem Centralnej Komisji do Spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych. Wykonał wiele recenzji dla tej komisji, a także recenzji projektów badawczych na zlecenie Komitetu Badań Naukowych. Jest członkiem założycielem Klubu Inteligencji Katolickiej w Poznaniu, członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i Amerykańskiego Towarzystwa Matematycznego.
Był członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego, a obecnie jest członkiem koła założycielskiego Niezależnego i Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność".
Profesor jest poważnie zaangażowany w prace wydawnicze. Od roku 1960 pracuje w redakcji czasopisma "Commentationes Mathematicae". Od roku 1990 pełni funkcję redaktora naczelnego pisma. Jest również członkiem redakcji czasopisma "Fasciculi Mathematici". Do chwili obecnej jest redaktorem naczelnym założonego przez siebie w 1973 roku czasopisma "Functiones et Approximatio" wydawanego przez UAM.
Od roku 1989 jest członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma "Mathematica Japonica". Pisał również wielokrotnie recenzje redakcyjne dla Zentralblatt für Mathematik oraz dla Mathematical Reviews.
W uznaniu zasług za różnorodną i owocną działalność Profesor Julian Musielak, oprócz już wymienionych odznaczeń i nagród otrzymał: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973), Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju (1977), Odznakę Honorową Miasta Poznania (1978), Medal Olimpiady Matematycznej (1979) i Medal "Solidarność Wielkopolska" (1981).
Przytoczone fakty są skromną ilustracją zasług Profesora jako uczonego, nauczyciela, wykładowcy, organizatora nauki, człowieka który stał się godnym naśladowania wzorem dla młodych pokoleń badaczy i nauczycieli akademickich.
