Zygmund Antoni
ur: 25 grudnia 1900 w Warszawie - Polska
zm: 30 maja 1992 w Chicago - USA
Zygmund zajmował się analizą, w praktyce harmoniczną analizą. Stworzył jedną z nowocześniejszych szkół analitycznych dwudziestego wieku.
Zygmund otrzymał Ph.D. na Uniwersytecie Warszawskim w 1923 roku, za napisanie rozprawy naukowej pod nadzorem Aleksandra Rejmana. Od 1922 roku do 1929 roku, uczył na Politechnice w Warszawie. Rok później przyjął posadę na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie w Polsce (obecnie Litwa ). Był na tym stanowisku aż do momentu zaciągnięcia się do Polskiej armii na początku drugiej wojny światowej. W 1940 roku wyemigrował wraz z żoną i synem z Polski okupowanej przez Niemcy do Stanów Zjednoczonych. Po kilku innych posadach dostał pracę na Uniwersytecie w Chicago w 1947 roku i pracował aż do emerytury 1980 r.
Zygmund stworzył główne centrum poszukiwań analitycznych w Chicago. W 1986 roku otrzymał międzynarodowy medal, za badania szkolne. Nadzorował ponad osiemdziesięciu studentów podczas swojego pobytu w Chicago.
Jego książka pt."Trigonometric Series"(1935) jest zaliczona do klasyki, razem z jego późniejszą edycją, jest ciągle najważniejszą w tym dziale.
Kolejnymi książkami Zygmunda były: - 1938 r. ("Funkcje analityczne") oraz "Measure and integral", - 1977 r. ("Miary i całki").
Praca Zygmunda nad harmoniczną analizą , zawierała teorię o falach i drganiach. Zajmował się również równaniami różniczek częściowych.
