Burton Jones
ur: 22 listopad 1910 Texas - USA
zm: 15 kwietnia 1999 California - USA
Ojciec Jones?a był farmaceutą, zainteresowanym lokalną polityką hrabstwa Schackelford w Teksasie. To spowodowało, że dorastając, Jones zapragnął zostać prawnikiem i utrzymywać kontakty towarzyskie ojca z najlepszymi prawnikami hrabstwa.
Jones uzyskał Stypendium Regenta, które umożliwiło mu studiowanie na Uniwersytecie Teksańskim. Wstępując na uczelnie zamierzał nadal zostać prawnikiem i zapisał się na przygotowawczy kurs prawniczy. Prawo to przedmiot, który wymaga od studenta umiejętności przyswajania dużych ilości materiału i informacji, co szybko okazało się nie być mocną stroną Jones?a.
To zaprowadziło go w kierunku matematyki, droga jednak nie była prosta podobnie jak temat , który zdecydował się podjąć z chemii zamiast prawa. Prawnicy nie muszą studiować matematyki, a chemicy tak, z tego też powodu Jones zapisał się na kursy matematyczne. Wkrótce podjął ich znacznie więcej, niż było to potrzebne do zdobycia tytułu naukowego z chemii, a które bardzo polubił.
Prawdopodobnie głównym czynnikiem, który wpłynął na ostateczną decyzję zostania matematykiem była opinia Roberta Lee Moore?a (jednego z najwybitniejszych matematyków uniwersytetu w Chicago). Robert bardzo szybko odkrył talent Jones?a, który ukończył tylko podstawowe kursy matematyczne, potrzebne do zdobycia dyplomu.
Moore nie namawiał go jednak na zmianę kierunku i ostatecznie Jones w 1932 roku uzyskał tytuł naukowy z chemii. Moore, chcąc pokazać jak bardzo wierzy w umiejętności młodego człowieka, zaoferował mu pracę etatowego instruktora matematycznego. Była to bardzo dobra propozycja, którą Jones przyjął we wrześniu 1932 roku, rozpoczynając jednocześnie studia doktoranckie z matematyki.
W tym czasie również napisał swoją pierwszą publikację ?Twierdzenie dotyczące lokalnych, ubocznych ,oddzielających się przestrzeni? i która ukazała się w Amerykańskim Biuletynie Społeczeństwa Matematycznego w 1935 roku. We wrześniu tego samego roku zdobył tytuł doktora i przystąpił do wydziału na uniwersytecie w Teksasie. We wrześniu 1940 roku awansował na stanowisko Asystenta Profesora.
W 1942 roku, z powodu wojny, Jones opuścił uniwersytet w Teksasie, by podjąć pracę w Harwardzkim Laboratorium Dźwięków Podwodnych, gdzie pomagał rozwinąć hydrolokator używany podczas podwodnych działań wojennych. W 1944 roku powrócił do dawnego zajęcia na Uniwersytecie Teksańskim, gdzie pozostał Asystentem Profesora do czasu, gdy w 1950 roku otrzymał ofertę profesury na Uniwersytecie Północnej Karoliny na Wzgórzu Chapel.
Tam mianowany został Przewodniczącym Wydziału Matematyki. W 1962 roku zaakceptował profesurę na Uniwersytecie Kalifornijskim w Riverside, gdzie pracował do 1978 roku. Roger o badaniach Jones?a: ...ich rezultaty miały ogromny wpływ na rozwój topologii i kontynuację teorii...
Jones napisał 67 referatów pierwszy w 1935 roku oparty na oddzielaniu się przestrzeni trzeci, (jeden z najważniejszych) napisany w 1937 dotyczył przestrzeni normalnych.
Osłabił on jedno z aksjomatycznych założeń Roberta Moore?a, pokazując, że osłabiony aksjomat razem z innym aksjomatami sugerują Moore?owi silniejszą wersje. Napisał również wiele referatów na temat jednorodnego trwania.
Nyikos o wkładzie Jones?a w rozwinięciu problemu przestrzeni Moore?a: Kiedy Burton Jones postawił Moore?owi problem przestrzeni w 1933 roku, prawdopodobnie posiadał on małe pojęcie na temat tego problemu, który odgrywał ważną rolę w historii topologii. To spowodowało wzrost liczby materiałów dotyczących topologii i teorii. Ale ważniejsze, że pomogło to w zwiększeniu
zainteresowania tym przedmiotem przez grupę teorystów, a także w utrzymaniu nas topologistów szczęśliwych z tym przedmiotem poprzez przekazanie nam zwodniczego zespołu problemów i częściowe wyjaśnienie jak o nich myśleć i rozmawiać.Wkład Jones?a nie objawiał się tylko w badaniach; być może, jak zasugerował Roger, najważniejsze ujawniło się w jego umiejętnościach nauczania: ... tak błyskotliwe jak były badania Jones?a, było to przesłonięte przez jego wspaniałe umiejętności jako nauczyciela i jego pracę jako człowieka. L McAuley w 1969 napisał: ... magiczna moc Jones?a w klasie - mistrz, który tchnie matematykę w swoich uczniów. Być może najlepszą drogą do zrozumienia metod nauczania Jones?a jest zacytowanie jego własnego opisu zasad które stosował: Lubię dawać uczniom nieprawdziwe twierdzenia, aby móc je później udowodnić. Dość często podaję także definicję i proszę uczniów, aby używając jej sformułowali twierdzenia. Myślę, że przykłady są bardzo ważne dla zrozumienia i motywacji. Szczególnie czyjaś intuicja jest wspomagana przez przykłady przestrzeni, które nie satysfakcjonują aksjomatów tak bardzo jak przykłady np. przestrzeni topologicznych ,które nie są półmetryczne, a te natomiast nie są metryczne.To miło mieć szereg twierdzeń, które są użyteczne, a które mogą być udowodnione przez każdego. Podstawowe własności związanych zespołów punktowych mogą być formułowane w szereg tego rodzaju.
To dobry plan, aby zachęcić uczniów do zmiany twierdzenia zanim je udowodnią; osłabienie konkluzji lub wzmocnienie hipotezy, bądź też oba naraz. To pomaga uniknąć frustracji i jest dobrą praktyką. Nauczyciel powinien być pewny siebie, szczególnie na początku. Uczniowie powinni szybko nauczyć się, że niektóre rzeczy może on zrobić szybko, ale inne mogą zająć mu więcej czasu.
